pamiętnikow dimitr - czas przedzieleni

[4hc]

wiosna senna
ziewem wita pierwszych sześć komarów nad kałużą

obserwuje sikorkę jak lata
w elewacji dziury jak po pociskach
a ona szuka gniazda - na już

słońce zza chmur oślepiające
coraz lżej ubrane panie wszelkich obyczajów
a dzień coraz dłuższy mimo że nadal zaczyna się nocą
i kończy w niej

nadrealizm rozpływa się w oczach w błoto
z trawników powoli znikają owoce zimy
stare gówna wymienimy na nowe - wonne

a ja w tym wszystkim mam ból gardła
osłabienie wiosenne i silenie
bo kręci się w głowie
szamocze lekko co widzę
plącze w nogach jak kot
wiosna wczesna
jest dla mnie aniołem groteski
co wychodzi z kokonu
rozkłada skrzydła i zdycha
na jego truchle powoli zaczyna się taniec życia
jak robaki w gnijącym mięsie

[Alek Osiński]

pierwsze trzy mi się podobają
i fragment z "aniołem groteski"
te obrazy przemawiają.

Końcówka za to zawodzi
w turpistycznej konwencji
ale w sumie mało odkrywcze

istnienie przemiany materia
jest jednak dość oczywiste.

Pozdrawiam

[eka]

Udziwniony tytuł. Peel porównuje się ze skazanym na śmierć za życia Dymitrem? Jest nim tylko przedzielony czasem?
Lubię zimę, mam problemy z dostosowaniem się w przedwiośniu do naiwnej wiosny i lata, ale aż tak w depresji się nie pogrążam:

wiosna wczesna
jest dla mnie aniołem groteski
co wychodzi z kokonu
rozkłada skrzydła i zdycha
na jego truchle powoli zaczyna się taniec życia
jak robaki w gnijącym mięsie

Dwa ostatnie wersy - genialne.