Napisy na słońcu /18/ - Matka królów - 3. Druga korona

[Słomiskowbutach]

Cykl mi się spodobał z tego względu, że podany w ala Mickiewiczowski sposób, dzięki temu nie nuży - przeczytałem cały. Zabrakło mi może tu relacji Ibrahima ibn Jakuba o kraju Mieszka o "wojujących kobitach" (amazonkach?) które na zachód od Prusów podróżnik opisał. Chociaż to pewnie jakieś bujdy ale ciekawe za to. materiały o tym można znaleźć w: 1.tekst: "Pomniki dziejowe Polski" seria II; tom I - Polska akademia Umiejętności "Relacja Ibrahima ibn Jakuba... Przekład wstęp i komentarz Tadeusz Kowalski, oraz w: 2."Ibrahim ibn Jakub i Tadeusz Kowalski w sześcdziesiątą rocznicę edycji (artykuły - Księgarnia akademicka). Te dwie pozycje znajdziesz w necie. A jakbyś skaranie - szukał jakiegoś kompendium o Piastach, co by poprowadzić dalej losy postaci, to chyba dość dobrze się mi sprawdziła książka Sławomira Kopera: "Piastowie - Wędrówki po Polsce pierwszej dynastii". Dość sporo wzmianek o dziejach Polski które na lekcjach historii rzadko się wspomina - o Ibrahimie i Świętosławie też on wspomniał. Jest dość krótka więc nie zamęczy i nie jest tak zawalona chaosem i faktografią jak np. "Dzieje Kultury Polskiej" - Brucknera (bardzo nierówna). Ja tego Kowalskiego czytałem z zapartym tchem bo trochę się uczyłem arabskiego - a on tam wyjaśnia niuanse także arabskie

[skaranie boskie]

Dziękuję za podpowiedź.
W wolnej chwili postaram się poszukać.
Polska pod rządami dynastii Piastów to mój ulubiony okres w historii naszego kraju, dlatego nigdy dość nowej wiedzy o niej. Jak tylko dokończę opowieść o matce królów, spróbuję znaleźć wzmianki arabskiego podróżnika i kupca, o ktorym wspominasz na temat onych amazonek. Przyznaję, żem o nich dotąd nie słyszał.
Miło, że zadałeś sobie trud przeczytania wszystkich, już opublikowanych części moich "Napisów na słońcu".

[Słomiskowbutach]

To znaczy o Amazonkach Ibn Jakub akurat się dowiedział od Ottona (Hotto). Tak z pamięci to przywołałem bo wydawało mi się ciekawe, ale po zaglądnięciu do relacji powiem, że ten fragment nie nadaje się do cyklu, nie pamiętałem jak to zostało przez Ibn Jakuba opisane - nie nadaje się do utrwalenia.


Wyślę ci cały fragment na priw (czytając to, należy pamiętać, że w arabskim nie mamy literki P więc "Praga będzie Baragą; dwie spółgłoski w arabskim, na początku, nie występują obok siebie; nazw Tortozańczyk używał ze słyszenia, do tego arabski alfabet nie pozwolił mu dokładnie ich oddać, czasem też po żydowsku oddaje Pragę jako Faraga bo p i f w hebrajskim i aramejskim to generalnie ta sama litera. Nacji słowian od niesłowian, turków od Węgrów Ibn Jakub zupełnie nie rozróżniał - geografia u niego "leży")

[Słomiskowbutach]

Apropo twojej epopei, sugerowałbym jeszcze aby tekst ubogacić bardziej w metafory, chyba że zależy ci na jasności przekazu. Artystycznie, myślę, zyskałby wiele z przenośniami (synestezje, synekdochy, personifikacje i inne tego typu: trochę jak tu w opisie burzy: "Zmieszane z kędziorami snopów; wiatry wyją,/ Upadają na rolę, tarzają się ryją, (...) I anioł burzy na kształt niezmiernego słońca / Rozświeci twarz, i znowu okryty całunem / Uciekł w niebo i drzwi chmur zatrzasnął piorunem - Pan Tadeusz z księgi X) Do tego lepiej wypadają części które łączą się ze sobą (nie zawsze stosowałeś "łączniki" między częściami. Tylko tego co opisałem mi brakowało, ale poza tym czytało się dobrze. Myślę, że składanie rymów to trudna sztuka, także żeby zachować rytm zgłoskowca. Jest to dużo trudniejsze niż szukanie odpowiedniego wyrazu do wiersza białego czy nawet dbałość o środki stylistyczne. Poezja rymowana dla mnie to wyższa szkoła jazdy (ja nie potrafię - złożyć wierszyk rymowany z 4 wersów w okresie tygodnia, a ułożyć tak długie dzieło jakiego ty się trzymasz to różnica kolosalna). Dlatego szacunek ode mnie.

Na pocieszenie powiem, że Pan Tadeusz też jest różnie nasączony środkami stylistycznymi - jest dość nierówny - więc nawet zaprawieni w szafowaniu słowem nie są w twórczości bez wad.

[skaranie boskie]

To jest tak: chcę zmieścić w moich strofach jak najwięcej treści, nie rozwlekając zbytnio formy. Wiem, że czytelnik żyjący w skomercjalizowanym i pełnym pośpiechu świecie, nie zawsze znajdzie czas i chęć by zagłębiać się w teksty, które odstraszają jego oczy swoim rozmiarem. Muszę brać pod uwagę, że piszę dla odbiorcy żyjącego w epoce telewizji i internetu, dla którego rozrywka nie kojarzy się - jak w czasach wspomnianego przez Ciebie wieszcza - z odczytywaniem, bądź wysłuchiwaniem długich i nużących elaboratów. Dlatego akcja mojej, jak ją - chyba nieco na wyrost - określiłeś, epopei, z konieczności musi się spieszyć, być wartka, nie rozkminiać się nad szczegółami, opisami itp. Oczywiście całkowite pominięcie wyżej wymienionych, zapewne odebrało jej tę resztkę staromodnego uroku, który poezji rymowanej przynależy, dlatego zdarza mi się wrzucać do niej pewne kolorowe kwiatki, które moi czytelnicy natychmiast wychwytują, co niezbicie świadczy o "zaangażowanym" czytaniu i za co jestem im niezmiernie wdzięczny.
Wszystkim wytrwałym obserwatorom "napisów" już dziś zapowiadam kolejny, ostatni, niestety, fragment sagi o Świętosławie, który - póki co - systematycznie układa się w mojej głowie, ale niechybnie niebawem pojawi się na Ósmym piętrze. Po niej przyjdzie pora na najgorszego chyba (poza Hermanem) władcę z epoki Piastów, przez współczesnych mu gnuśnym przezwanego. Ale o tym na razie sza.

[eka]

Matriarchat Północy bezwzględny był:)
A gdyby był i został dominującym systemem społecznym, w jakim punkcie rozwoju znajdowałby się człowiek współczesny?
Fascynujące pole gdybań.
__________
Interesujący link, warto się zapoznać z treścią.

[tetu]

Nie będę się czepiać bo i nie ma czego.
Historia dość obszerna, zatem i epopeja jak się patrzy. Podoba się Skaranie, fajny tekst.

[skaranie boskie]

Dziękuję, Tetu.
Pochwała z klawiatury oficjalnego Recenzenta, to pierwszy krok do literackiego Nobla...
Szkoda, że znów muszę walczyć z tą naszą niepokorną stronką, zamiast pisać ulubiony ciąg dalszy...
Żeby skrócić czas oczekiwania na tenże, proponuję