Kamień ze snu

[Alek Osiński]

Nie chciałbym naciskać, wiedząc że jesteś
jak gąbka nasączona wodą; modry stułbiopław
kuszący oczy na błękitnych, wytrawionych
solą, ulicach Samarkandy.

Mądrość przyszła i odeszła, pozostał zarys
skały i twoja istotność, chociaż to ledwie cień
chłonnej przestrzeni, syndrom, który każe
bezpłodnym obrazom, łączyć się ze sobą
roniąc martwą naturę.

Nie chciałbym naciskać, bo wiem jak bardzo
jesteś sobą, tutaj na jedwabnym szlaku
ważąc każdy fałd materii, każdą kroplę snu
który miał śmiałość być na tyle namacalny
że mogliśmy się w nim dotknąć

sparzyć palce o rozpalony kamień.

[mirek13]

To piękna opowieść.
Bardzo plastyczna i liryczna.
Dowcip dla mnie leży tylko w tym, że przeczytałbym ją z dużo większą przyjemnością bez podziału na wersy.
Przy rozbudowaniu pewnych fragmentów i nadaniu jakiejś fabuły (choćby z tą tajemniczą oną - choć może tu chodzić o coś zupełnie innego) powstałaby cudnej urody poetycka proza.
Nie to, żeby to nie był wiersz. Trochę to sonet (bez klasycznej budowy), bo mamy dobrą opisowość bez puenty ( nie traktuję ostatniego wersu jako takowej), ale po prostu mam takie odczucie i nic na to nie poradzę.

[witka]

Piękny wiersz.

[marta zoja]

Alku, po przeczytaniu Twojego wiersza:
poczułam się jak kropla, która drąży kamień i jak łza krusząca skałę, jak fala uczuć, przypływów i odpływów. Jednak pierwsza myśl to, wyznanie miłości tak gorącej, że istnieje obawa, czy to możliwe. Pozdrawiam mz

[marta zoja]

https://youtu.be/neqAGgHW6qI

[eka]

Tytuł jakby optymistyczny, cóż to za kamień, jeśli z materii snu?
Fałd iluzorycznej materii snu, a można w nim sparzyć palce.
Adresatka, jej istotność, chłonność gąbki i stułbiopława na jedwabnym szlaku - nieciekawa, delikatnie mówiąc:)
Stąd i zaprzeczenie trybu warunkowego: Nie chciałbym naciskać...
Sucha gąbka jest nieużyteczna, jak również okaz wyrzucony na wytrawioną solą ulicę.
O czym jest ten wiersz?
O jakim cieniu chłonnej przestrzeni mówi? Zrodzonej przez zarys skały i istotność gąbki w wodzie?
O Poezji, która teraz roni martwą naturę?
__________
Intrygujący wiersz.
(dwa przecinki bym dodała)

(5/6)

[Alek Osiński]

Dowcip dla mnie leży tylko w tym, że przeczytałbym ją z dużo większą przyjemnością bez podziału na wersy.

Cóż, wierzę. To chyba kwestia tego w jaki sposób podchodzi się do wewnętrznej dynamiki jaką niesie ze sobą język.

poczułam się jak kropla, która drąży kamień i jak łza krusząca skałę, jak fala uczuć, przypływów i odpływów.

Bardzo mnie to cieszy, Marto:)

O Poezji, która teraz roni martwą naturę?

He, he. Widzę, że ironizujesz, Ewo:)
W autorskim zamyśle przynajmniej, to jednak nie o poezji
chociaż niektórzy twierdzą, że wszystko jest poezją.
W takim wypadku by się zgadzało.

Dzięki bardzo za komentarze:)

[eka]

ironizujesz, Ewo:)

Bynajmniej, jeśli założyć, że gąbką jest potencjalność liryczna, rodzaj literacki - istotność - to od dawna jest nasiąknięty poetyczną 'wodą'.
Ale oczywiście cieszę się, że nie zostawiłeś bez odniesienia interpretację, pozwalając wykluczyć trop mój błędny.

wiem jak bardzo
jesteś sobą, tutaj na jedwabnym szlaku
ważąc każdy fałd materii, każdą kroplę snu

Bardzo ten fragment mi się podoba.

[tetu]

Czytam ten wiersz Alku nie pierwszy raz i moje myśli cały czas krążą wokół Samarkandy.
Zgodnie z etymologią nazwa miasta pochodzi od słów w języku sogadyjskim asmara, czyli kamień, skała
Czyżby tytułowy kamień odnosił się właśnie do zburzonego niegdyś przez Czyngis-chana miasteczka?

stąd też dalsze porównanie

pozostał zarys
skały i twoja istotność,

Ta druga strofa wydaje mi się kluczowa.
Dla mnie to opis, charakterystyka tego miejsca, w którym pod lir miał przyjemność być, choćby podczas snu.

modry stułbiopław
kuszący oczy na błękitnych, wytrawionych
solą, ulicach Samarkandy.

błękity o których mowa ( kolorystyka wpisana w miasteczko)
stułbiopław(meduza) podobny do gwiazdy, co może kojarzyć się np z ulicznymi płytkami i nie tylko i wreszcie sól na ulicach, może symbolizować zniszczenie ale też oczyszczenie, modły.

Nie wiem, czy właściwie, ale podążyłam sobie jedwabnym szlakiem Samarkandy, jej religii i historii.

[witka]

To bardzo osobisty tekst - i nie chciałem go interpretować.