Syberie

[mawo]

Kiedy się obudzisz, zobaczysz na drzewach śnieg,
świąteczny jak lukier. Bądź wtedy nieugięta.

Choć mnie jeszcze nie znasz, nie przyśpieszaj kroku,
ucz się chłodu, niech cię niesie północ.

Omijaj rzeki skute lodem i martwe granice,
wsłuchuj się w oddechy i skrzypienie kroków.

Pod śniegiem jest rozpacz, uboga tkanka zimy
– biały wiersz ze słów pobielałych ze strachu.

[eka]

Syberie nasze małe, oswojone, z nadzieją że mogą być lekarstwem.
Ładny wiersz, którego pozbawiłabym ostatniego wersu.
Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Wiersz dobry, pomijając dużą interlinie. Białe wiersze bym zaostawił, ale tylko bez ciągu dalszego.

Pozdrawiam.

[witka]

Wg mnie
ucz się chłodu północy.

Uciekinierzy trzymali się rzek, służyły do orientacji.

Moożna było coś ukraść - ba nawet spotkać życzliwego.

[witka]

>Dubel.

[mawo]

Dziękuję za opinie. Marcinie, rzeczywiście źle wkleiłam, przez co kiepsko się czyta. Sugestie rozważę

[Alek Osiński]

Dobry wiersz. taka Herbertowska nuta jakby w nim rozbrzmiewa : )

[eka]

Choć mnie jeszcze nie znasz, nie przyśpieszaj kroku,

Wracam, bo nie potrafię zidentyfikować nadawczyni tych słów, podmiotu w zasadzie.
Intrygujący wiersz.