Palimpsest

[Ewa Włodek]

oczy bez źrenic
spojrzały z lunaparkowego lustra

czas i przeciwne wiatry
starły wiarę, nadzieję, miłość

alabastrowa czasza wygaszonej lampy
nie różni się od urny


* * *

oczy bez źrenic
spojrzały z lunaparkowego lustra
czas i przeciwne wiatry
starły barwy

czasza z chalcedonu wygaszona lampa
nie różni się od urny

[P.A.R.]

wiarę, nadzieję, miłość

gdyby choć w innym kontekście, gdzie ciut świeżości
ale nie, z alabastrem

[Aldona Latosik]

Pawełku, nie tak ostro - ja jestem na tak

[Alek Osiński]

alabastrowa czasza wygaszonej lampy
nie różni się od urny

Mnie, mowiąc szczerze, tylko to przekonało
Może przerzucimy to do miniatur?
to znaczy mowię o całości

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

nie płacz, P.A.R-ze, poprawię się...


ooo, Aldonko, cieszę się...

Mnie, mowiąc szczerze, tylko to przekonało
Może przerzucimy to do miniatur?
to znaczy mowię o całości

dobrze, że choć to, Alosie
Skoro uważasz, że tam jest właściwe miejsce wierszyka - to czyń Waść swa powinność...


Pięknie Wam, moi Najmilsi, dziękuję za odwiedziny miniaturki, za czas dla niej i za konstruktywne, dobre słowa... I mnóstwo serdeczności dołączam...
Ewa

[Gloinnen]

Mnie zaintrygował tytuł.

Palimpsest - tekst który został zapisany na innym tekście - często stosowano takie praktyki w średniowieczu, gdy brakowało papieru do pisania. Pierwotny tekst był usuwany (wywabiany) z materiału piśmienniczego.

W Twoim utworze doszukuję się myśli, że za taki palimpsest możemy uznać ludzkie życie.
Ale życie pojmowane jako rodzaj ciągłości, continuum, może być rodzajem tekstu, który w konkretnych ludziach znajduje swoje realizacje. Każda biografia staje się palimpsestem, napisanym na innej... A pierwotny tekst zawsze pozostaje w jakimś sensie widoczny - to tradycja, korzenie, pewien rodzaj intuicyjnej pamięci odnośnie historii osobistej i uniwersalnej...?

Palimpsestem może być również dane indywidualne życie każdego człowieka, w którym każdy dzień zastępuje drugi. Czas staje się pergaminem, wydarzenia, doznania, uczucia - kolejnymi zapisami...
Ciekawe, że nie możemy się pozbyć przeszłości, ona wcześniej czy później zacznie wyzierać spod nowego tekstu, oba nałożą się na siebie. Wielokrotnie minione okazuje się mimo wszystko czytelne. Nie da się wymazać, jak piszesz, wiary, nadziei, miłości, jakiegoś wspólnego mianownika dla wszystkich ludzkich doświadczeń.

Mnie się utwór podoba.

Bez słodzenia.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

och, Glo - bardzo trafnie odczytałaś przesłanie wierszyka. Tak to własnie jest z tym naszym życiem, nigdy nie biegnie w oderwaniu od tego, co było i od tego, co się działo wokół nas.

A "palimpsest" - to jeszcze w znaczeniu medycznym: zanik pamięci na skutek upojenia alkoholowego, a także w sensie przenośnym - wieloznaczna wypowiedź o wielowarstwowej semantyce. I tak sobie myslę, że w tej swojej "mini" spróbowałam zawrzeć wszystkie te znaczenia tytułowego Palimpsestu...A czy mi się udało?


Pięknie Ci dziękuję za czas dla wierszyka i za madrę słowa o nim. I mnóstwo ciepła posyłam, z uśmiechem...
Ewa

[czochrata]

udało się ...udało -mnie też się bardzo podoba

[Ewa Włodek]

udało się ...udało -mnie też się bardzo podoba

aaa, toś mnie, Kochana, pocieszyła tym dobrym słowem...



dziękuję Ci za nie pięknościowo i moc uśmiechów ciepłych wysyłam...
Ewa

[Gajka]

Ewuś:)
mnie też się bardzo podoba:)

Syntetycznie i konkretnie