aquaria III

[Gloinnen]

przejaśnienia osiadają
wewnątrz dłoni
z nieba odcedzone ciepło
dopisuję do oddechu

woda rozerwała kamieniste
wybrzeże w słone smugi
otwiera kolejne cisze
jak muszle omułków

tylko z tobą

fala cofając się
zapada w pamięć
śliską bielą i skalnymi okruchami

zachłanne powroty nie domykają rozpadlin
między miesiącami
kry rozpłynęły się w ustach

podajemy sobie przylądki ponad wszelkie słowo

noc
wzbiera
w uszach okrzyk
coraz ciemniejszy



coraz głębiej
tak właśnie
pulsuje
wiatr
w brzuchu
rozsypuje
ciepły
piasek


____________________
Glo.