gdy

[firlo]

twoje chwile ze mną są tak urocze
że aż wołają o litość szalejesz
mam tylko nadzieję
że sprostam a wyobrażenia
nie nadwyrężą możliwości
ponieważ pragnę jak ty postaram się
kochanie przytulić tę miłość
bez wspomagania

z tobą
zbyteczne jest wszystko co zbędne

[czochrata]

ten wiersz jest jak młode wino...pozdrawiam

[Alek Osiński]

tak, popieram Czochratkę, bardzo młode wino, i raczej się nie ustoi, tym razem
to raczej przykład jak nie należy pisac...bez urazy
to tylko subiektywna opinia, inni mogą to widziec inaczej

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Pomyślmy...

nasze chwile urocze
aż do wołania o litość

szalejesz

wyobrażenia nigdy
nie nadwyrężą możliwości

postaram się
przytulić miłość
bez wspomagania


Wyrzuciłam nadmiar zaimków - jeżeli mogłabym coś zasugerować - warto jest szafować nimi oszczędnie, wiersz, w którym co chwila napotyka się na "moje", "twoje", "mnie", "ciebie", "ty", "tobie", "mi" itd. źle się czyta.

Warto też zastanawiać nad zasadnością każdego słowa i każdego wyrażenia. Po pierwsze - czasami łatwo wpaść w zbędne i nudne powtarzanie się. Po drugie - nieraz dopowiadamy coś, co i tak wynika samoistnie z treści, a lepiej jednak jest w wierszu więcej przemilczeć (moim zdaniem) niż powiedzieć. Tajemnica bywa intrygująca, zachęca czytelnika do współtworzenia sensu wiersza podczas lektury.

zbyteczne jest wszystko co zbędne

Tautologia - "zbyteczne" i "zbędne" to w zasadzie oznacza to samo. Równie dobrze można napisać: "białe jest wszystko, co białe" itp.

Warto jest w poezji bardziej starać się przedstawić "coś przez coś", czyli zamiast wprost oznajmiać czytelnikowi "pragnę" - naprowadzić go na ten trop poprzez jakąś metaforę, obraz, wykorzystujący konkrety. Cała sztuka - nie "powiedzieć" lecz "wyrazić", "opisać"...

Zaproponowałam swoją wersję tekstu, głównie wycinając to, co moim zdaniem mu szkodzi i wprowadzając kilka delikatnych modyfikacji, ale oczywiście to jedynie moja osobista wizja...

Pozdrawiam,


Glo.