Wartowniczka

[Ewa Włodek]

mosiądz spiralą wpity w skórę
przeżartą strachem i gniewem

z wecowanej stali
wciąż patrzą oczy w które spojrzała
nim ociekła krwią ze zbrocza

przybita do ściany
naga
ogłasza nieustanny alert

[Gloinnen]

Twoje wiersze zawsze inspirują mnie, aby poszukać do nich jakiejś grafiki.
Ten jest tym bardziej mi bliski, że wpisuje się bardzo głęboko w moje klimaty i moje prywatne obsesje. Zupełnie tak, jakby Twoja peelka była ucieleśnieniem moich różnych myśli. Odbieram tym samym tekst bardzo osobiście.
Jak zwykle - z utworu emanuje fascynacja ciemną stroną ludzkiej natury. Wiem, że lubisz wszystko, co wiąże się z wojną, walką, bronią... Tak sobie pomyślałam, że właściwie metafora wojny to dobra metafora całego naszego życia, gdzie przegrywamy lub wygrywamy, odnosimy rany i umiemy się z nich podźwignąć, cierpimy albo triumfujemy, jesteśmy silniejsi lub słabsi, bezbronni albo uzbrojeni po zęby, poddajemy się czy też podejmujemy wyzwania...

Dołączam dla Ciebie obrazek...

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Ten obrazek chyba faktycznie pasuje do tekstu
Dla mnie to czyste fantasy

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

och, Glo...Jakaz piękna grafika - i jak przystaje do tekstu! Najpiękniej Ci za nia dziękuję...A życie - cóż - wojna, chocbyśmy nie wiem jak temu przeczyli...Masz 200 procent racj, masz...

Zaś moja Wartowniczka - to szabla, zwyczajna, bojowa, używania wielokrotnie - a wokół niej - moje przemyślenia...Szczególnie o tym, że podnoszono ją kiedyś w obronie pewnych wartości i teraz jakby była swoistym memento, przypominała, że warto strzec pewnych zasad...



Alosie - az fantasy? popatrz, a ta szabla na ścianie - taka prawdziwa...


Cudnie Wam, moi Kochani, dziękuję, że mnie odwiedziliście, daliście Swój czas wierzykowi i powiedzieliście tyle dobrego i madrego w związku z nim...Całą mase serdeczności z uśmiechami posyłam do Was...
Ewa

[SamoZuo]

Zaś moja Wartowniczka - to szabla,

Personifikacja szabli,
oj, to niebezpieczna dama, ile głów już ścięła...

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

oj, to niebezpieczna dama, ile głów już ścięła...

oj, to prawda, prawda, Zuosiu...I w tym jej zabójczy urok...


Pieknie Ci dziękuję, Kochana, że mnie odwiedziłaś i powiedziałas miłe słówko...
Cała masę ciepła posyłam do Ciebie...
Ewa

[anastazja]

Zuo - myślałam, że jesteś mężczyzną?

Miladoruś - już czytałam, grzeczny ukłon w stronę wiersza

[Ewa Włodek]

ooo, Anastazjo, a my z wierszykiem - odwzajemniamy ukłony, w trójnasób...


I pięknie Ci dziękuję za obecność, za czas i za dobre, miłe słowo. I bez liku ciepłych serdeczności dołączam...
Ewa

[ble]

Atmosfera wojny, jak wspomina Glo, to jest coś, czego nie znoszę. Może dlatego ten wiersz mnie jakoś uraża, rani. Być może Glo ma rację i dlatego wolę Twoje rymowane. Melodia rymowanego łagodzi twarde dźwięki.
Spiralą/przeżartą - za dużo ą w takim krótkim wierszu.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ooo, Ble, to wszystko wina tej szabli...


Pięknie Ci dziękuję za obecność i za słowo o wierszyku, oczywiście, że przecież nie może być tak, żeby się zawsze wszystko podobało, i nie dziwi mnie, że wolisz inne nastroje...Myślę, ze jeszcze Ci dam okazję poczytania czegoś w Twoim guście...
Mnóstwo ciepłych serdeczności wysyłam...
Ewa