zrozumienie

[atma]

z sześcianu do sześcianu brną
niewolnicy w różowych okularach
mozaiki tworzą niezliczone algorytmy
czas słania się w zakrzywieniu
zmienia strzałki
zaprogramowani
widzimy zawsze identyczny wzór
z tym samym błędnym rozwiązaniem

a gdyby tak zdjąć okulary
bez przerażenia
spojrzeć na wzór
stanąć w nagości
przed mozaiką i ogłuchnąć

zrozumienie przychodzi w pokorze

[SamoZuo]

Różowe okulary często pomagają przeżyć, to nie kawałek plastiku
tylko nadziei

powtórzenia można by zlikwidować: "ten sam", "tym samym"
można dać zamiast powyższego np. "identyczny"



Pozdrawiam

[atma]

Dziękuję za uwagi, poprawiłam. W tym kontekście jednak różowe okulary to nie nadzieja, rzeczywiście dająca nam siłę, ale symbol zafałszowanego postrzegania rzeczywistości i jedyną nadzieją na zrozumienie jest pozbycie się właśnie takiego widzenia. Pozdrawiam również

[Withkacy]

biorę ostatnią strofkę

[atma]

czyli kwintesencję

[Withkacy]

bo ja rzeczowy chłopak pozdrawiam

[atma]

Obawiam się jednak, że bez wprowadzenia, nie byłoby zrozumienia. Pozdrawiam również.

[Withkacy]

Obawiam się jednak, że bez wprowadzenia, nie byłoby zrozumienia. Pozdrawiam również.

zapachem niech się zadawalają młodzi, ja już tylko smakiem

[atma]

a ja już tylko szóstym zmysłem

[Gloinnen]

Witam

Pomysł na wiersz jest ciekawy, ale tekst bardzo nierówny - doskonałe fragmenty (jak chociażby końcówka, która, jak słusznie zauważył Withkacy, wydaje się interesująca) przeplatają się z gorszymi.

zamknięci w klatkach uczuć

skazani na samotność

ukazując zmęczoną twarz

Jeżeli mogłabym coś zasugerować - to zasugeruję. Unikanie sztampy. Powyższe sformułowania próbują nadać wierszowi takiego mocnego, niby-egzystencjalnego powera. Jednak są to bardzo banalne motywy, wykorzystujące lichy patos. Zwłaszcza te "klatki uczuć"...

Rozumiem doskonale emocje, które chcesz opisać. Poczucie ugrzęźnięcia w swoim wewnętrznym świecie, uwięzienia w odczuwaniu bólu, niemożność (chwilowa) uwolnienia się od własnej emocjonalności...
Warto poszukać dla tej treści mniej wytartej i oryginalniejszej oprawy. Końcówka dlatego Ci dobrze wyszła, ponieważ jesteś w niej mniej dosłowna, używasz metafor, obrazów, nie wykładasz wprost swojego przekazu i unikasz górnolotności, potrafiąc zachować poetycki dystans do tego, co opisujesz. Tak trzymać!
A tekstowi, według mnie, dobrze zrobiłoby, gdyby wypunktowane wersy zniknęły bezpowrotnie...

Pozdrawiam,


Glo.