pustostan

[pietrek]

pustostan


przetarte oczy wyświechtane spojrzenia
spłowiały oleodruk z cyganką i maurem

ściany to ściany
wzrok zahacza o nerwy
pajęczyn z much i pająków
solidarnie obmarłe

a oknem horyzont przebija
powieki jak gwóźdź aż do mózgu
spływa przestrzeń w jałmużnie

jest radość usmarkana powaga w mundurku
sól przeciw duchom i fajans na stole
deski jak organy skrzypiące na jutrznie
by modłom dodać otuchy
nim te zmienią się w sople

i runą z pod sufitu
pokruszone na krople
co ani już słone

nie są ani mokre

[Ewa Włodek]

i tak może wyglądać nasze tak zwane wnętrze - pustka, a w niej resztki czegoś, co kiedyś było ważne i wiele warte, a z czasem się zdewaluowało...Tak oderbrałam wiersz. Miło było poczytać...


Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[anastazja]

...sople, krople, mokre - myślę, ze niezamierzony rym, / poza tym nie ten dział / to troszkę przeszkadza.

Pozdrawiam

[pietrek]

anastazjo,całkowicie świadomy i zamierzony, ale do "tradycyjnych rymowanych" też się chyba nie nadaje
przykro mi

Ewo,

[Alek Osiński]

obmarłe

- jest w ogóle taka forma,
bo ja znam obumarłe?

ten drugi horyzont we fragmencie kursywnym
bym raczej usunął, ale w ogóle to podoba mi się,
zwłaszcza końcówka.

[pietrek]

kiedyś chyba była taka forma -"obmarłe", nawet jeśli edytor mi konsekwentnie wywala, to to słowo po prostu mi się bardziej podoba
drugi "horyzont" miał nadać płynności czytaniu, ale sam nie wiem
bo tak w ogóle "kursywa" miała złamać jakąś tam melodię, taka koncepcja
i właśnie podlega weryfikacji
dzięki al

[Gloinnen]

Mnie też się podoba ogólnie jako całość, a to rymowanie w drugiej części wiersza - świetne.
Ale marudzenia trochę "dołożę"...

ściany to są ściany

Według mnie - lepiej "ściany to ściany" - bez "są", akurat tutaj dobrze sprawdziłaby się elipsa.

spływa horyzontem przestrzeni jałmużna

Ten drugi "horyzont" całkowicie niepotrzebny.

"horyzont przestrzeni" "przestrzeni jałmużna" - przekombinowana konstrukcja oparta na podwójnym (?) dopełniaczu i inwersji, w sumie chyba ten zabieg stylistyczny nie wyszedł. Fraza za ostro skręca w patos.

"spływa przestrzeń w jałmużnie" - tak mi się wymyśliło...

co ani już słone

ani nie są mokre

Niezgrabnie trochę ujęte.
Zmieniłabym lekko kolejność:

"co ani już słone

nie są ani mokre"

W wierszu sporo archaizmów - "obmarłe", "modły", "z pod" - zastanawiam się nad celowością...

Ale może się bronią, gdyż wydaje mi się, że pokazujesz świat odchodzący w nicość, rozsypujący się, przesycony dekadenckim, destrukcyjnym klimatem. Widzę też oczami wyobraźni starego człowieka umierającego w samotności, który zabiera ze sobą w ostatnią podróż swój mikrokosmos... Jeszcze tylko jedno spojrzenie na otoczenie, na dom, na świat za oknem, jeszcze jedna modlitwa... Przejmujący obraz.

Pozdrawiam,


Glo.

[pietrek]

celnie Glo biegnę poprawiać, ale nie wszystko od razu
ukłony

Dodano -- 15 mar 2012, 13:52 --

Glo!
poprawiłem, popatrzyłem, dałem klapsa Ego (tak się wabi mój wymyślony kot)
i....dziekuję