Anatema

[Marcin Sztelak]

Święci w łachmanach krążą
nad głowami. Na wieczność aureole
z wyprzedaży i demobilu.
Komunia pod postacią chleba z dżemem,
mocno przesłodzonym.

Zbyt krótkie noce na konszachty, cyrograf
unieważniony. Piekło zamarzło,
siódme niebo przemianowano
na Business Center Eden.

A pod murami Jerycha wciąż koczują kupcy,
straszny harmider na placu świątynnym.
Krzyż można zanieść na górę Ararat,
może się zmieści w uchu igielnym.

[Miladora]

Niezły obraz, Marcinie.
Ale nie będę robiła wiwisekcji znaczeniowej, bo trochę mnie rozbawił, a bardziej niż trochę dał do myślenia.
Zostawię więc dla siebie.

Jedno tylko:
- Święci w łachmanach/Wieczność w aureolach - "w/w".
Można inaczej się pobawić. Chociażby:
- Święci w łachmanach krążą
nad głowami. Wieczność spod znaku aureoli
z wyprzedaży i demobilu.

No i byłoby miło, Marcinku, gdybyś się tak pojawiał pod swoimi wierszami, bo takie "gadał dziad do obrazu" zniechęca.

Wesołych Świąt

[Marcin Sztelak]

Pojawiam się, czytam, analizuje a czasami nawet coś napisze
Pozdrawiam.

A może na wieczność aureole z wyprzedaży i demobilu?

[Miladora]

No i jak miło Cię widzieć. Czyli udana prowokacja.

A może na wieczność aureole z wyprzedaży i demobilu?

Podoba mi się. Kupuję.

[Marcin Sztelak]

właśnie poprawiłem
Dzięki, samemu ciężko dojrzeć pewne rzeczy (przynajmniej ja tak mam).

[Miladora]

(przynajmniej ja tak mam).

Ja też tak mam.

[Gloinnen]

dżemem,
mocno przesłodzonym.

Biorąc pod uwagę modę na przetwory niskosłodzone - raczej odwrotnie!

Poza tym - podoba mi się wiersz. Bardzo zręcznie desakralizujesz różne religijne konteksty i punkty odniesienia. Podobają mi się "aureole z demobilu", "Business Center Eden" zamiast siódmego nieba oraz kupcy koczujący pod murami Jerycha. Świetne zestawienie sacrum i profanum, idei i rzeczywistości, doskonale wybrane symbole które współcześnie straciły swoje znaczenie, żyją już innym życiem. Mentalność zbiorowa dzisiejszej ludzkości funkcjonuje w oparciu o głębokie przemiany, których nie można pomijać. Jak w globalnej wiosce od nowa zdefiniować Tajemnicę? Czy to w ogóle możliwe? Czy istnieje jeszcze coś ponad dotkliwy pragmatyzm, czy są jeszcze takie miejsca (w kulturze, w różnych aspektach egzystencji), dokąd władza człowieka, który wszystko sprowadził do roli produktu na sprzedaż ("wyprzedaż, centrum biznesowe, kupcy, aluzje do bogacza z przypowieści) nie sięga?

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Gloinnen masz zapewne rację z tym niskosłodzonym, ale jadłem kiedyś przypadkowo jakiegoś tak modnego lighta (już nawet nie pamiętam) i było toto obrzydliwie słodkie, jak miód pocukrowany.
Pozdrawiam.

[ks-hp]

Dobry tekst i ciekawa symbolicznie nasycona puenta. Przy Araracie opuściłbym górę - niech nieuświadomiony czytelnik doszukuje się, czymże ów Ararat jest Ci, którzy wiedzą, nie potrzebują określenia "góra". Pozdrawiam!

[Marcin Sztelak]

W pierwotnej wersji miało być na górę Ary (armeński bóg śmierci i odrodzenia od którego nazwa Ararat pochodzi) jednak uznałem, że zbyt skomplikuje to wiersz - jednak Ararat jest bardziej znanym symbolem.