muszkatuł

[Tomek i Agatka]

po mglistym dniu
myśli nasączone po grafit
a ty spokojnie pozwalasz
żeby zapadł się cały firmament

jak zagubiona w trzcinach
chybotliwa łódka
wzbieram falą

dobrze wiesz
że zanim wybrzmię
do ostatniej drzazgi
rozsypię ci na głowę
gwoździ setne niebo

pozbierasz bez słów
rozbierzesz
ze słów

roztrzaskana o brzegi
powrócę białą lilią

wtedy zerwiesz
najdelikatniej jak potrafisz

ustami
kreśląc sinusoidę ciszy

wpisani w siebie
krąg po kręgu
z płatków
spijemy harmonię
pełną kształtów

w muśniętej tafli
rozlany księżyc
jak plaster miodu
do-pełni sny
srebrną ważką

[Miladora]

Spodobało mi się, Smoki.
Ładne operowanie słowami, no i obraz dobry wyszedł.

Zwłaszcza "gwoździ setne niebo" - jak gwiaździste niebo.
Ale nie tylko to. Pointa również:
do-pełni sny
srebrną ważką

Z małą uwagą jedynie - "po mglistym/po grafit".
Masz jakiś pomysł na ominięcie?

Smocza buźka

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobra metaforyka, to co w poezji od dawna (jak np. gwiaździste niebo) w świeżym ujęciu.
I zapis mi nie przeszkadza chociaż z reguły mam do takowego sporo wątpliwości.

Pozdrawiam.

[Tomek i Agatka]

Milu serdecznie Dziękuję, a jeśli się podoba - to radość dla mnie podwójna!
Nie mam pomysła na te (po)wtórzenia, bo cokolwiek tam próbowłam wstawić - daje
inny efekt, tych zamienników jednak brak. Myślałam nad tym od samego początku, kiedy powstawał wiersz,
muszę jednak powiedzieć, że lubię jak to się układa podczas czytania, i dlatego tak już zostawię.

Chciałabym kiedyś móc nagrać ten tekst i nie tylko ten, czy się uda, zobaczymy, narazie plany,
jak się ta moja pisanina rozwinie i będzie czym się pochwalić, z pewnością wrócę do tego zamysłu.

Buźka i pozdrawiam radośnie

___________________________________

Marcinie,

Dziękuję uprzejmie Twoje słowa upewniają mnie w przekonaniu, że warto próbować.
Kłaniam się wdzięcznie.

Z pozdrowieniami.

Agnieszka