stara młość...

[Abi]

• • stara miłość...

• nad ranem
  zbieram resztki przyjemności
  schnące na koronkach
  
  kto powiedział
  że w małżeństwie nie czuje się pokusy
  ten błądzi
  
  jak ćpun
  wynoszący złom dla działki
  dopóki się nie zawali
  
  na łóżko

[P.A.R.]

nad ranem
zbieram resztki przyjemności

schnie bielizna

kto powiedział
że w małżeństwie nie czuje się pokusy
ten błądzi

jak ćpun
znoszący złom do składu
dopóki nie zwali się

na łóżko

nie kreskuj za dużo, bo się uzależnisz...

[Abi]

nie kreskuj za dużo, bo się uzależnisz...

• • zbyt wielu na sygnale
    odstręcza od maksymalnej kreski
    drążącej nadgarstek...

dziękuję Wikingu,
że poświęciłeś chwilę, myśl, słowo...

:-) A.

[Gloinnen]

Wersja P.A.R.a jest zdecydowanie lepsza.

kto powiedział
że w małżeństwie nie czuje się pokusy
ten błądzi

Lepiej jednak z wolnej stopy...



Pozdrawiam,


Glo.

[Abi]

Wersja P.A.R.a jest zdecydowanie lepsza.

nie po raz pierwszy...

kto powiedział
że w małżeństwie nie czuje się pokusy
ten błądzi

Lepiej jednak z wolnej stopy...

chyba się mijamy... Glo

:-) A.

[Jagoda]

.

[Gloinnen]

"Z wolnej stopy" - wersja dla odważnych.

Uważam, że właśnie małżeństwo to życie w wersji dla odważnych... Bo potem nie ma już wyboru, jest nawyk, przymus albo i jedno i drugie... I mówię nie tylko o tzw. "przyjemnościach"... W tej kwestii jeszcze najłatwiej ulec złudzeniu chwili...

[Jagoda]

.

[Mirek]

kto powiedział
że w małżeństwie nie czuje się pokusy
ten błądzi

zdecydowanie i dogłębnie

[Gloinnen]

zbieranie po różnych, równoległych związkach tego czego człowiekowi potrzeba

Myślę, że do tego jesteśmy stworzeni. Każdy związek to inna jakość, inne oczekiwania, inne doświadczenia. Z drugiej strony jednak skąd wzięła się zasada, wedle której istnieje "jedna miłość aż po grób"? Chyba bardziej z utylitarności społecznej. Rodzina, zdefiniowana tak, a nie inaczej, stała się modelowym rozwiązaniem życiowym, ze względu na jej funkcjonalność. Natomiast czy jest to wzorzec zgodny z wewnętrznymi predyspozycjami ludzi? I - z drugiej strony - dlaczego założenie rodziny miałoby nas w jakimś sensie ograniczać, niewolić do końca? Trudne pytania, bo np. gdy pojawiają się dzieci, potrzebujące stabilizacji, niezmienności - to wtedy obrońcy stałych związków zyskują dodatkowe argumenty. Są jednak ludzie jakby stworzeni do monogamii, inni wciąż szukają, wciąż czują się niespełnieni, każde spotkanie, każda bliskość wydają im się niepełne... I właśnie, jak napisała Jagoda, zbierają po różnych relacjach to, co ich uszczęśliwia.
Oczywiście jakimś tam ograniczeniem jest wyzbycie się egoizmu, dla czyjegoś dobra albo w imię zdrowego rozsądku. Tylko zawsze można sobie postawić pytanie - do czego został tak naprawdę powołany człowiek?



W sumie to już zupełnie rozważania nie na temat wiersza... Ale w jakimś sensie wiążą się z pojęciem "starej miłości"... Może po części z wiernością, z powtórnym wejściem do tej samej rzeki, z odnajdywaniem zapomnianego szczęścia w tym, co pozornie "zardzewiało", stało się złomem... Więc jednak można przez całe życie gonić za różnymi "spełnieniami", by powrócić do pierwszego wyboru, intuicyjnego, dokonanego pod wpływem impulsu serca, a przez to - najlepszego? Chyba tak to widzi peelka, ale może źle interpretuję...

A nawiązując jeszcze do "pokusy" w małżeństwie i do słów Mirka - to chyba jednak wszystko jest kwestią punktu siedzenia... Można stwierdzić (z leciutką szczyptą ironii ) - jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma...
Ale w gruncie rzeczy to może być piękne i oby każdy mógł się pod tymi słowami podpisać.

Glo.