Cmentarzyk rodzinny. Teść.

[tea]

Teść umiał zasnąć
wszędzie -
o każdej godzinie
i o każdej porze.

Delektował się snem
jak kot miską mleka.

Mógł się nawet
na kamieniu położyć.

Na poobiednią drzemkę
czekał
już od rana.

Karmił króliki
i śnił mu się hamak.

Nie wierzył w to,
że Śląsk chciał być polski
i powtarzał,
że Wrocław
to niemieckie miasto.

Lubił flaki, golonkę
i makaron swojski.
w niedzielę - ciasto.

Dzisiaj, niby Poloniusz
prosi na kolację
robaki
i wszystko mu jedno.
W plecy nikt nie goni.
Wreszcie może się wyspać
i budzik
na pewno
nie
zadzwoni...

[Marcin Sztelak]

Wyłania mi się obraz takiego Dulskiego - a dajcie mi wszyscy święty spokój...
W plecy nikt nie goni. - trochę dziwna ta fraza.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Podoba się, dobrze napisane, ale bez ostatniej strofy,
bo to już oczywistości...

Pozdrawiam

[stary krab]

Klimat jest jak w opowiadaniu. Dziwny to utwór, pisany trochę jak proza poetycka. Niby nic szczególnego, akcent śląski, kulinarne upodobania i fraza, na którą Marcin zwrócił uwagę. A jednak...

Co do puenty - pół żartem - budzik nie zadzwoni, ale telefon komórkowy - kto wie.

[pietrek]

nie przepadam za cmentarzami, unikam, wysyłam dzieci żeby sprzątały
ale po Twoim przechadzam się chętnie, jakbyś oswoiła to, czego ja nie umiem
więc wdzięcznym
no i Twój sposób rymania mi pasuje - wiadomo, "tradycyjne formy rymowane"
to tylko szczególne przypadki wiersza wolnego