i żeby nie było że się mylę

[Jarek B]

to nie ma sensu odwieczna pisanina
skoro owijacie o dupę maryny
jakieś ściery

które mnie nie interesują
zachwycając się ślinotokiem
wyszukiwanych z zakamarków słówek

bo cóż napiszecie o życiu
tęsknocie peela

pierdoląc o ciepłych zachodach
w ramionach kochanka którego nigdy nie było
i o udach które nie widziały pocałunków

tak naprawdę
to zapierdalacie iluzją

[pietrek]

asertywne toto umiarkowanie
a permanentne jaranie się wulgaryzmami i "prozą życia"
z jakiejś lumpen-proletariacko - przygodowej kalki gimnazjalisty
to też iluzja, imo
hejka

[Gloinnen]

Nie tym razem. I to nawet nie o wulgaryzmy chodzi, ale treść również banalna, a "słownictwo" ma dodać utworowi mocy rażenia, której tak czy owak nie ma.

bo cóż napiszecie o życiu
tęsknocie peela

Jeżeli nawet, to nie w ten sposób...

Poczekam na inne wiersze,


Glo.

[Sede Vacante]

Wybitna myśl!
Sam często na różnych portalach byłem atakowany za tematykę, wieczny pesymizm, czarnowidztwo i takie tam.
Najczęściej przez tych piszących o różowych słonikach, skowronkach, kwiatuszkach i takich tam innych "rzeczach najważniejszych".
Och, Jarku, aż tak nam po drodze?;D
Ogromnie na tak, zachwyciłeś mnie, wreszcie ktoś mówi o tym, o czym wielu nie chce.
Co nie znaczy, że odrzucam poezję przyrody, miłości, piękna życia.
Lubie, ale jednak zbyt często, trudna poezja jest dorzucana przez zafascynowanych tylko i wyłącznie optymizmem i zasraną słodkością.
Brawo Jarku!

[Gloinnen]

Wydaje mi się jednak, że powyższy wiersz dość powierzchownie traktuje temat, dzieli poezję na autentyczną, bądź nie, przy czym, odnoszę wrażenie, że szczerość jest utożsamiana z babraniem się w klimatach szaletowo-burdelowych.
Potrafię zrozumieć, że nie jesteście, Jarku i Sede, zwolennikami poezji "lekkiej, łatwej i przyjemnej", takiej o motylkach, różyczkach i szeptach wiatru w ogrodzie. Sądzę wszak, że tworząc ten poetycki manifest tak naprawdę wyważacie otwarte drzwi. Nie wy pierwsi przypisaliście poecie rolę zbawiania świata i zabierania głosu w ważnych sprawach. Nie wy pierwsi zderzacie ze sobą dwie poetyckie koncepcje pozornie stojące w opozycji - tę opartą na Pięknie i tę opartą na Prawdzie. Sztuką jest je połączyć ze sobą, a nie przeciwstawiać, gdyż podejście konfrontacyjne powoduje zawsze, że rezultat jest tylko wycinkowy, cząstkowy, niepełny.

Ale to tylko moje osobiste zdanie.

Pozdrawiam,


Glo.

[Arti]

i co chcesz usłyszeć Autorze? zarzucasz wszystkim (bez wyjątku) że lecą ściemą
zgadzam się, że powstaje zbyt wiele wydumanych wierszy
choć z pewnością nie wszystkie takie są
jeśli ktoś widzi tylko białe lub czarne jest dość ograniczony w swoich poglądach
dlatego
nie podoba mi się ten tekst (trudno go nazwać wierszem).