(...zielone oczy Isabelle...)

[AS...]

nie wiem jak
z zakorkowanej butelki umyka nocą
światło
nie jest jasne
kiedy diabli wzięli kota
Isabelle

twoje oczy są zielone

[Gloinnen]

nocą
światło
nie jest jasne

Przypomniał mi się jeden z prześladujących mnie cyklicznie od wczesnego dzieciństwa aż do dzisiaj koszmarów sennych o nocnym świetle. Chodzę po ciemnych pokojach, zapalam lampy, ale ich blask nie rozprasza ciemności, wręcz przeciwnie, jest jakby "negatywem" światła. Cała sytuacja napełnia mnie niesamowitym przerażeniem. Twój wiersz bardzo mnie niepokoi, jakby docierał swoją wymową do ukrytych gdzieś we mnie ancestralnych lęków.

nie wiem jak
z zakorkowanej butelki umyka nocą
światło

Pomyślałam sobie, że to umykające z zakorkowanej butelki światło jest ludzkim życiem, które z każdą sekundą ucieka z ciała, kropla po kropli, promień po promieniu. Wiersz byłby wówczas opowieścią o przemijaniu, albo wręcz - o umieraniu, skoro piszesz "diabli wzięli"... Jest to odwieczną, nierozwikłaną zagadką...

twoje oczy są zielone

Zielone oczy. Kocie oczy. Oczy pięknej kobiety. I piękno, które traci co noc. Które wraz z energią świetlną wnika w ciemność.

Ciekawy, wielowymiarowy tekst do wielokrotnego wędrowania po znaczeniach.

Pozdrawiam,


Glo.

[teri]

MNIE TEŻ SIĘ PODOBA

[anastazja]

Glo. zinterpretowala tak pieknie wiersz. Dodam, bardzo mi sie podoba.

Pozdrawiam

[pietrek]

blask nie rozprasza ciemności, wręcz przeciwnie, jest jakby "negatywem" światła

ćmiatło- tak to nazwał Dukaj w "Lodzie"
"otworzyłaś" ten wiersz przede mną, Glo
więc i Autorowi się kłaniam, zawstydzony zwłoką

[meandra]

wieloznaczny jak zawsze, AS-ie.
dlatego nigdy się nie rozczarowuję, wchodząc...
zielonookie mają ten problem, że kolor butelkowy wyraźnie im służy...
raz podkreślają go naręczem żółtych kwiatów,
innym razem ulatują do gwiazd w poszukiwaniu Wolanda...

pozdrawiam cieplutko