Księżycowe łąki

[Marta Półtorak]

kiedy wrócimy na księżycowe łąki
by paść się łanem izotopów
na krawędziach kraterów wyprawimy
królewskie łowy, uczty pod niebem
i ziemskim globem

Zapomnimy o wiekach magicznych
planetach czarnoksiężnych, baśniowych
rewirach na nieboskłonie

Rajskie ogrody gotyckich mistrzów
zejdą z tryptyków, okażą uznanienie
Tym, co oddalają horyzont na wieki
wieków nam danych

[meandra]

Martuś, całkiem, całkiem. pomyślałabym nad zastąpieniem
"nieboskłonu" i zamianie na coś np. "w górze", bo w pierwszej strofce masz niebo,
czyli pojawia się coś na kształt powtórzenia. myślę, że warto.

Rajskie ogrody gotyckich mistrzów
zejdą z tryptyków, okażą uznanienie
Tym, co oddalają horyzont na wieki
wieków nam danych

błędem gramatycznym jest zapis w poezji zaimków osobowych majuskułą.
wszystkie, poza rozpoczynającymi zdanie czy myśl, piszemy małą literą. popraw od razu.


planetach czarnoksiężnych - tutaj zmieniłabym szyk.
pierwsze powinno być zawsze określenie czyli "czarnoksiężnych planetach"


pozdrawiam ciepło

[Alek Osiński]

uznanienie

Marto, popraw to proszę dla pewności - uznanie tym, czy uznanie nie tym aby wiadomo było....na pewno, o co chodzi,
ogólne wiersz ciekawy...ale to mnie męczy...hej...

[Gloinnen]

Ja mam też kilka zastrzeżeń:

"Księżycowe łąki" - powtórzone w tytule i w pierwszym wersie - osobiście bym już zrezygnowała z tego i albo zmieniła tytuł, albo wiersz rozpoczęła bez wspomnianego wyrażenia:

"kiedy wrócimy
by paść się łanem izotopów"

"łanem izotopów", "krawędziach kraterów", "ogrody (...) mistrzów", "tryptyków" - te formy dopełniaczowe zakończone na "ów" - w takiej ilości - zaraz się chyba pogryzą...

Przeszkadza mi także nagromadzenie epitetów, zwłaszcza w środkowej strofie: "magicznych", "czarnoksiężnych", "baśniowych"... Wersy wydają mi się przeładowane zdobnictwem, na dodatek wspomniane przymiotniki odsyłają w zasadzie do jednego obszaru skojarzeniowego. Warto zastanowić się nad tym, co można wyrzucić, żeby uniknąć wodolejstwa.

Ogólnie - wiersz moim zdaniem przeciętny, jedyną (jak dla mnie) dobrą frazą jest:

Rajskie ogrody gotyckich mistrzów
zejdą z tryptyków,

Powtórzę też za poprzednikami - trzeba poprawić literówkę. Od siebie dodam - estetyka tekstu woła o pomstę do nieba. W stosowaniu interpunkcji zabrakło jakiejkolwiek logiki, podobnie jest z użyciem małych i dużych liter, wszystko nosi znamiona przypadkowości. Sugerowałabym dopracowanie tego właśnie aspektu, ponieważ odpowiednia interpunkcja, bądź też rezygnacja z niej na korzyść alternatywnych rozwiązań wersyfikacyjnych to istotny środek poetyckiego wyrazu.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marta Półtorak]

szkoda gadać

[Gloinnen]

Żadne "szkoda gadać" tylko zachęcam do pracy nad tekstem. I do pisania kolejnych.

[Marta Półtorak]

Ok, zobaczymy czy jest po co ( tzn. nie dla mnie ten fach)

[Arti]

moim zdaniem masz dużą wyobraźnię, twoje teksty zaskakują (chętnie do nich zaglądam)
do dopracowania zostały kwestie warsztatowe

niektórzy choć piszą poprawnie
piszą banalnie
a u ciebie jest odwrotnie (jak już wspomniałem piszesz bardzo ciekawie)
trochę pracy i będzie git



Pozdr.

[Marta Półtorak]

tak tez sobie pomyślałam - nie treść lecz forma...

Dodano -- 20 cze 2012, 16:57 --

te formy dopełniaczowe

Nie uważam by to było strasznie nieporawne. Spotkała sie juz z taki nurtem,że dopełniaczówki są złe ale to tylko nurt wiec tu sie na zgodzę

[Gloinnen]

W kwestii dopełniaczówek - być może to zależy także i od osobistych upodobań. Ja lubię, jak metafora w pewnym sensie "sama siebie opowiada", a nie jest jedynie semantycznym konglomeratem. Zresztą - problem nawet nie w samym zastosowaniu dopełniaczówek, ale w ich ilości. Każdy środek poetycki użyty w nadmiarze po prostu staje się nudny i monotonny, wiersz nie czyta się dobrze. Lepiej - moim zdaniem - brzmi, kiedy Autor wykorzystuje różne konstrukcje, różne sposoby obrazowania.