badanie na prostatę

[Jarek B]

w obliczu niefortunnego zbiegu okoliczności
wiedziony koleiną młodzieńczej fantazji
dopchałem się do poradni uzależnień
kochających alkohol inaczej

po zderzeniu z mega ciężarówką betonu
pozostały jedynie fragmenty pamięci
w animuszu szczątkowej fryzury
parę blizn z uśmiechem szelmy
niezniszczalna potencja

na sam widok pani psycholog
zaczesuję bandycki przedziałek
a ona patrzy i czuję jej bezradność
gdy stawia diagnozę

czytając kabaretowy życiorys można odnieść wrażenie
że pana przypadek i doświadczenia nie są zwykłym skeczem

albo pijaństwo i poezja
do wyboru najgorszy asortyment kobiet

albo trzeźwość i proza
śmierć samotna w zapomnieniu
anonimowy alkoholizm

[Arti]

opisywanie siebie w roli wielkiego poety bo chlam, rozjebałem bar i wydymałem parę kurew
mało mnie przekonuje - najpierw zacznijmy od zajebistych wierszy
(z których choćby słynął Wojaczek)...potem dopiero lans

Pozdr.

[Sede Vacante]

A mnie intryguje postać Jarka B.
Widzę w nim niemal nagminne opisywanie szelmowskiego życia, pijaństwa, dziwek ( piszę dziwek, a nie prostytutek, bo i sam autor chyba woli wulgarniej, wkradam się w jego język;)) zatracania się w życiu, ale z drugiej strony taki ktoś siada za klawiaturą i pisze wiersze.
Czy dobre?
Mnie się czasem podobają, czasem mniej, choć razi wulgaryzm chyba w każdym, ale jednak...
Też kiedyś miałem takie życie, w każdym razie pijanego poety, że tak to nazwę. Wiem, że wtedy wrażliwcowi jest bardzo trudno, próbuje w różny sposób wykrzyczeć, że nie jest pijakiem i czeka, czy ktoś wyciągnie go z dna.
Mnie wyciągnęła żona, chwała jej.
ale do tematu. Intryguje mnie życiorys pana Jarka, bo trudne życiorysy są najciekawsze, jeśli można to tak nazwać.
Jakaś wolność w chulaszczeniu, może i zagubienie, ale od czasu do czasu - tylko od czasu do czasu - jest w tym sposób na "olanie całego tego żywota".
Co do konkretnego wiersza, bardzo mi się podoba. Przesłodkie metafory, dobre władanie językiem, wyobraźnia, lekkość.
I znów bijąca szczerość. Czytam i wiem ( albo tak myślę, że wiem, tak się wkręciłem) że autor to osoba z wiersza, nie udaje, opisuje siebie.
Nie tylko dobry wiersz. Bardzo ciekawy człowiek.

[Jarek B]

...Dzięki Panowie:)...Sade:),...bardzo trafnie!!!:)...jak będą wybory:"komentator roku"...masz mój głos:)...osobiście nie jestem ...zbyt wylewny...myślę , że nie potrzeba karkołomnych metafor by pokazać urok
zwykłych, codziennych chwil, ale trzeba jaj, by się nie chować w tym
wszystkim - za bardzo - za peelem...pozdr.Jarek:)