okno

[Miladora]

W sumie nie stawianie żadnych znaków interpunkcyjnych jest takim samym wykroczeniem, jak zaczynanie
zdania z małej litery, co robi się ostatnio bardzo często.

No właśnie. Ale liczy się konsekwencja. Albo, albo.
A Ty jej nie masz, skoro używasz przecinków i wielkich liter, a kropek - nie, co zwłaszcza przy przerzutniach wygląda do kitu.
Jeżeli ktoś w ogóle nie stosuje interpunkcji - brak wielkich liter jest uzasadniony.

No i:
- skazany niesłusznie na całe życie moje - ten wers odbiega rytmicznie od reszty poprzez przeniesienie myśli poza średniówkę.

Średniówka jest nadal po siódmej sylabie: niesłusznie skazany na (7) całe życie moje (6)

A gdzie pada akcent?
"skazany niesłusznie/na całe życie moje" - 6/7 - lepsze byłoby równomierne rozłożenie tej myśli.

Co do zaimków. Czasem nie sprawiają właściwego wrażenia. Tu na przykład - "skazany niesłusznie na całe życie moje" - lepiej brzmi "skazany niesłusznie na całe swoje życie", ale oczywiście układ rymów na to nie pozwala.

Ależ musi być: na moje życie!

Wiem, że musi być. Ja podałam tylko przykład prawidłowego zdania.

Rozumiem, że wiersz oparty jest na konwencji pierwszego wersu, ale zaimek i w tym pierwszym, i w trzecim wersie, to trochę za dużo.
No i tu – „Schodzi ze mną” – naprawdę można by go zmienić.

Tu chciałem oddać wrażenie schodzenia po schodach, a zarazem wracanie do tego co kiedyś.
Dopiero w ostatniej tercynie znów akcja wraca na piętro.

No to oddaj to wrażenie bez zaimka.

Jeśli puściłem parę z ust, to tylko odnośnie schodów - czemu te duże litery

A musisz tupać tymi wielkimi literami, schodząc? Zejdź ciszej...

Poza tym "Bym" zaczyna strofkę, w której Peel wraca ze wspomnień do siebie - teraźniejszego.

Zaczynanie wersu i myśli od "Bym" jest niezręczne.


Zdrowie...

[Sokratex]

W sumie nie stawianie żadnych znaków interpunkcyjnych jest takim samym wykroczeniem, jak zaczynanie
zdania z małej litery, co robi się ostatnio bardzo często.

No właśnie. Ale liczy się konsekwencja. Albo, albo.
A Ty jej nie masz, skoro używasz przecinków i wielkich liter, a kropek - nie, co zwłaszcza przy przerzutniach wygląda do kitu.
Jeżeli ktoś w ogóle nie stosuje interpunkcji - brak wielkich liter jest uzasadniony.

Ale to także uzasadnienie indywidualne, nie według zasad pisowni
Staram się też wyjustowywać teksty, albo nawet pisać kursywą.

No i:
- skazany niesłusznie na całe życie moje - ten wers odbiega rytmicznie od reszty poprzez przeniesienie myśli poza średniówkę.

Średniówka jest nadal po siódmej sylabie: niesłusznie skazany na (7) całe życie moje (6)

A gdzie pada akcent?
"skazany niesłusznie/na całe życie moje" - 6/7 - lepsze byłoby równomierne rozłożenie tej myśli.

Można zamienić miejscami: "niesłusznie skazany" - niby ten sam rytm ale po na lepiej brzmi po ny, bo z nie rzeczywiście tworzy zlepek.
W tekście co jakiś czas celowo pojawiają się długie wyrazy, nawet pięciosylabowy "nieuleczalne"

Co do zaimków. Czasem nie sprawiają właściwego wrażenia. Tu na przykład - "skazany niesłusznie na całe życie moje" - lepiej brzmi "skazany niesłusznie na całe swoje życie", ale oczywiście układ rymów na to nie pozwala.

Ależ musi być: na moje życie!

Wiem, że musi być. Ja podałam tylko przykład prawidłowego zdania.

"moje życie" jest za ciche, życie moje kładzie nacisk na to, czyje.
Coś jak przy podziale majątku
Od dziś mój dom, mój basen, teściowa twoja.
Odwrotnie zdanie nie miałoby tego samego wydźwięku, trzeba aż wytłuścić:
Od dziś mój dom, mój basen, TWOJA teściowa.

Rozumiem, że wiersz oparty jest na konwencji pierwszego wersu, ale zaimek i w tym pierwszym, i w trzecim wersie, to trochę za dużo.
No i tu – „Schodzi ze mną” – naprawdę można by go zmienić.

Zaczynanie wersu i myśli od "Bym" jest niezręczne.

Ależ ja go nie zaczynam Kończę poprzedni wers. Ale może masz rację, efekt przerzutni
psuje duża litera. Na przykład wymiana "bym już wracał" np. na "powracałem" zmienia wydźwięk.
Chodzi o to, że świat zewnętrzny wygania z powrotem peela do jego choroby (w "ręce starej kobiety troszczącej się o mnie")
Nie chce jego skruchy symbolizowany przez skrzywdzonego chłopca z dzieciństwa ("skazany na całe życie moje")
"Powracałem"... chciałby czuć się panem sytuacji, że to on sam wraca. Ale tak nie jest.

Pozdrawiam.

[Sokratex]

A może zmienić po prostu tytuł?

Okno (villanella zaimkowa)

[Leon Gutner]

Leo przeczytał i potraktował jako doświadczenie bo poetyka nie moja .

Z ciekawością L.G.

[Sokratex]

Leo przeczytał i potraktował jako doświadczenie bo poetyka nie moja .

Z ciekawością L.G.

Tym bardziej dziękuję za zainteresowanie.

Serdecznie.

[Dante]

Hm, utwór raczej typu "vilanellopodobny", coś na zasadzie "wyrobu czekoladopodobnego", czyli cos tam w smaku przypomina, ale kudy mu do oryginału.
Nadmiar zaimków wypłynął głównie z zastosowania ich jako rymy w "zwrotce inicjalnej", ale ja uważam to za pójście na łatwiznę, gdyż to
moje, mnie, można było łatwiej upchać jako rymy w dalszych zwrotkach, niz coskolkwiek innego.

W sumie w zachwyt nie popadłem i widzę sporo roboty, aby wiersz można było uznać za dobry.
Zdecydowanie zgadzam się z uwagami Miladory.

Pozdrawiam
AD

[Arti]

Moda na sukces - odcinek 2654
...za chwilę mili Państwo dowiemy się czemu wyroby czekoladopodobne są lepsze od czekolady

[Sokratex]

Hm, utwór raczej typu "vilanellopodobny", coś na zasadzie "wyrobu czekoladopodobnego", czyli cos tam w smaku przypomina, ale kudy mu do oryginału.

Przecież to oryginał Przynajmniej nie spotkałem villanelli opartej na tym temacie i wykorzystującej efektu "schodów".
Tak schodów, ponieważ tematyka nawiązuje choćby do koncepcji rozwoju intelektualnego Jeana Piageta.
Jest to rodzaj schodów psychologicznych, których stopnie pokonujemy nieopatrznie z biegiem lat.
Nawet przeciwnicy tej koncepcji (tak, tam też się spierają ale jak przeczytamy dalej, konstruktywnie
i z korzyścią dla samego podmiotu sporu) doszli do wniosku, że świat dojrzałego człowieka złożony jest z relacji interpersonalnych,
a nasza tzw. rzeczywistość nosi cechy kontekstualno - dialektyczne, więc podlega ciągłemu przewartościowaniu.
Co za tym idzie można ją określić, rozeznać się w niej, nie obiektywnie a jedynie z pewnego punktu widzenia.
Wiedza, nasz punkt odniesienia do tego, jakimi jesteśmy - pozostaje ZAWSZE wewnętrznie sprzeczna
(np. w mojej villanelli mówi o tym wprost choćby fragment: "skłóciły się z sobą" i to co sobą niesie.)

Nadmiar zaimków wypłynął głównie z zastosowania ich jako rymy w "zwrotce inicjalnej", ale ja uważam to za pójście na łatwiznę, gdyż to
moje, mnie, można było łatwiej upchać jako rymy w dalszych zwrotkach, niz coskolkwiek innego.

Tak, szukałem czegoś co mogłoby zainicjować villanellę i oddać jak najlepiej to, co chcę w niej przekazać.
Ciekawe, dlaczego nikt nie zwrócił uwagi na grę słów: moje - o mnie. Egocentryzm kontra zewnętrzny świat.
Poza tym taki rozbity rym jest nieco wyciszony, w limerykach wręcz ceni się rymy dwuwyrazowe,
jeśli są oczywiście zgodnie z zasadami limeryku, zatem dokładne (gramatyczne.)

Odnoszę wrażenie, że zarzuca mi się przede wszystkim nieumiejętność rymowania. Dziwi mnie to, przecież w internecie
mamy obecnie wiele stron, gdzie ad hoc możemy dobrać sobie odpowiedni rym do jakiegokolwiek słowa!
A jeśli zademonstruję (przy okazji bo dziś wyczerpałem limit) villanellę opartą na rymach gramatycznych
(których jak wiadomo, jest wbrew pozorom bardzo mało a co za tym idzie ciężej operować w niej pojęciami),
do tego napiszę ją dla utrudnienia monosylabicznie idealnym metrum -
czy tym samym nie odeprę zarzutów, że coś mi się tam rymuje, ale tylko przypadkiem?
Obiecuję też, że będzie miała sens

W sumie w zachwyt nie popadłem i widzę sporo roboty, aby wiersz można było uznać za dobry.
Zdecydowanie zgadzam się z uwagami Miladory.

Grunt, że nie jest tak źle Szkoda tylko, że nikt nie poruszył w sumie tego, o czym mówi jego zdaniem ta villanella.
Tak, jakby opowiadać o filmie, że grał ten i ten, był kolorowy ale aż za bardzo bo oczy bolały, zwłaszcza w 20 minucie,
i ani słowa o czym tak w ogóle jego zdaniem był

Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

[NathirPasza]

Moda na sukces - odcinek 2654
...za chwilę mili Państwo dowiemy się czemu wyroby czekoladopodobne są lepsze od czekolady

Taaaaa...

[Sokratex]

Moda na sukces - odcinek 2654
...za chwilę mili Państwo dowiemy się czemu wyroby czekoladopodobne są lepsze od czekolady

Czekolapodobne bo tak sobie ktoś to nazwał? Równie dobrze mogę napisać to samo pod jakimkolwiek tutejszym wierszem,
podobny do Ciebie klakier napisze to co Ty teraz i autor może tylko zamknąć gębę.
To nie jest konstruktywna krytyka zarzucać komuś czemu użył rymu: moje/o mnie
i nawet nie spróbować przeniknąć: DLACZEGO. Naprawdę nie widzisz antagonizmu pomiędzy moje-o mnie?
Tak jest zbudowana nasza świadomość i choć cały czas ewoluuje, jednak podział moje/o mnie
pozostaje do końca niezmienny. Dopiero po śmierci mamy rym dokładny: o mnie/o mnie
bo moje już nie ma

Pozdrawiam.