ławeczka

[e_14scie]

prośba ble, usuń wiersz z komentarza i zamieść jako oddzielny tekst

Eścia ma rację, no i ona tu rządzi

Eścia nie rządzi, jest tylko wykonawcą i wyłapywaczem. Rządzą Admini Dziadu

[Gorzki Dziad]

Rządzą Admini Dziadu

Według mnie może być zupełny nierząd, byle był spokój.

[ble]

OK

[Leon Gutner]

Sokrates się rozkręca - Leo się rozpodziwia - bo villanela trudna rzecz .

Z przyjemnością L.G.

[Malwina]

Bardzo lubiłam Tomka Sawyera, równolegle czytałam "Timur i jego drużyna", piegowate łobuziaki zawsze mnie pociągały.Zastanawiam się tylko jaki jest związek ławki z logiką.

[skaranie boskie]

Willanella dobra w formie.
Nie podejmę się natomiast komentarza treści, żeby nie wywoływać dyskusji na odrębny temat. Sorry, dla mnie czegoś tu za dużo. Wiem, że tylko dla mnie więc przemilczam. Powiem tylko - nie mój klimat.

Pozdrawiam

[Sokratex]

Chyba to wymysliłeś, bo ja nie pamiętam takiego miejsca w Sawyerze. Przecież Tomek nie nauczyl się niczego, choć o mało co nie został nagrodzony, bo skupił kolorowe karteczki od kumpli (jeszcze mu parkan pomalowali). Ale może to było w drugiej części p.t. Huck Finn, albo zmyślasz.

Z ciekawości aż pobrałem e-booka i... jednak się nie myliłem

[...]
Ciekaw jestem, ilu z moich czytelników zdobyłoby się na tyle pilności i poświęcenia, by się wyuczyć na pamięć dwóch tysięcy wierszy, gdyby nawet mieli za to dostać Biblię z ilustracjami Dorégo? A jednak Mary nabyła w ten sposób dwie Biblie, owoc wytrwałej pracy dwóch lat, a pewien młodociany Niemiec zafasował ich cztery czy pięć. Raz wyrecytował on jednym tchem trzy tysiące wersetów i nawet się nie zająknął. Aliści mózg jego nie wytrzymał takiego obciążenia i od tego dnia zupełnie zidiociał. Ciężki to był cios dla niedzielnej szkółki, bo dyrektor cieszył się bardzo, gdy na uroczystościach szkolnych, przy gościach, chłopiec ten „wyłaził ze skóry" -jak to określał Tomek.
[...]
Mark Twain - "Przygody Tomka Sawyera"

To, co napisałeś: Wiedza, logika to takie mebelki, którymi coraz bardziej zagracamy głowę. Wreszcie sami nie możemy się w tym pomieścić jest mi bliskie (ale może to zwykłe lenistwo?). Zdarzyło mi się nawet napisać pewien wiersz o słodkości niewiedzy

Wiedza jest nieznośna. Przywłaszcza sobie zbyt wiele,
ustawia rozsypane. A ja myślę – niech leży, niech się długo
ciągnie pasmo gór.

Dziękuję za wiersz. I nie od dziś wiem, że poruszasz niebanalne tematy.

Pozdrawiam

Dodano -- 16 lis 2011, 0:12 --

villanella

miałam chwilę zawahania, przy tym wersie

[...]co mogłaby drzwi mi

ale nie, jest dobrze, a nawet lepiej niż dobrze

widzisz Sokratexik? Nie zawsze jak poprzednio

Uff... kamień z serca

Pozdrawiam.

Dodano -- 16 lis 2011, 0:14 --

prośba ble, usuń wiersz z komentarza i zamieść jako oddzielny tekst

Szkoda, bo takie coś osłabia Forum. Poeci trzymający się kurczowo przepisów... pierwsze widzę

Pozdrawiam.

Dodano -- 16 lis 2011, 0:16 --

Sokrates się rozkręca - Leo się rozpodziwia - bo villanela trudna rzecz .

Z przyjemnością L.G.

Dziękuję Leo. Czytałem Cię pod innymi wierszami i podziwiam za stoicki spokój i elegancję wypowiedzi.

Pozdrawiam.

Dodano -- 16 lis 2011, 0:19 --

Bardzo lubiłam Tomka Sawyera, równolegle czytałam "Timur i jego drużyna", piegowate łobuziaki zawsze mnie pociągały.Zastanawiam się tylko jaki jest związek ławki z logiką.

A spróbuj czytać ławeczkę jako symbol pierwszej miłości. Takiej szczenięcej, jeszcze bez wyrachowania.
Chyba wszyscy mieliśmy takie "ławeczki"

Pozdrawiam.

Dodano -- 16 lis 2011, 0:23 --

Willanella dobra w formie.
Nie podejmę się natomiast komentarza treści, żeby nie wywoływać dyskusji na odrębny temat. Sorry, dla mnie czegoś tu za dużo. Wiem, że tylko dla mnie więc przemilczam. Powiem tylko - nie mój klimat.

Szkoda. Strata nie tylko dla mnie ale i dla Czytelników. Patrząc na coś czyimiś oczami, poszerzamy swoje horyzonty.
Własnych mamy... po dziurki w nosie
A uwagi krytyczne nie są w niczym gorsze od pozytywnych, o ile je uzasadnić. W końcu nie ma ani jednego wiersza na świecie,
który byłby idealnym, skończonym zapisem na jakikolwiek temat.

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Co z ławką z serduszkiem dla rudej Moniki,
ją także schrupały korniki jak lata?

Kogo, na litość boską? Ławeczkę, czy rudą Monikę?
Masz tu ewidentny kiks składniowy, który powoduje, iż wersy można odczytać w dwojaki sposób, a wizja Moniki schrupanej przez korniki ubawiła mnie do łez.

Choć to w sumie jest raczej masakryczne.

co z ławką z serduszkiem dla rudej Moniki?

Czy pękła w niej noga,

Podobny błąd tutaj - komu pękła noga? (Biedna ta ruda Monika...)


Glo.

[JSK]

Taka możliwość interpretacyjna, jaka zauważyła Gloinnen, to "ubogacenie" twórczości. Każdemu wedle potrzeb. Jedni będą rudej Monice współczuli wielkiej podatności na wszelkie nieszczęśliwe przypadki, inni może ławeczce. A że ławeczka (jako interpretuje Autor) jest symbolem pierwszej miłości, można by stwierdzić, interpretując dalej, że tę pierwszą miłość właśnie schrupały korniki, wcześniej, nim pękła w niej "noga".
Takie puszczenie wodzy wyobraźni, to właśnie zasługa Autora, dbającego by w miarę poszerzyć możliwości interpretacyjne a nie męczyć jednym, oczywistym zdarzeniem.

Pozdrawiam.

[ble]

A widzisz, nie zapamiętałam tego fragmentu! Oczywiście, rzecz nie o Tomku, ale jak sam napisałeś, o pewnym chlopcu.