ostatni Naguala

[Sokratex]

• 
  
  Trzej mężczyźni wojownicy i kurier
  pomiędzy mną a tobą jak cztery typy aktywności
  i temperamentu który stworzył orzeł
  w pierwszym mężczyźnie Naguala i kobiecie Naguala
  aby widzieli siebie
  
  Umieścił ich na świecie i oto chodzimy ulicą
  która urwała się kiedyś pod stopami Baczyńskiemu
  widzimy go śniącego na brzuchu ma fartuszek włókien
  a osiem kobiet wojowników u jego głowy dzieli się
  na prawą i lewą planetę
  
  Orzeł nauczył wojowników każdej planety reguł
  skradania się a śniącego śnienia więc Baczyński śni doskonale
  gdy jego wiersze skradają się w nas jednostajnymi wieczorami
  kiedy nad naszym mieszkaniem przy Puławskiej wypala się w kloszu zimy
  żółty księżyc
  
  Ptolemeusz z Aleksandrii we mnie wie wówczas że jest
  śmiertelny i jednodniowy kiedy zasypiasz znużona
  ja siadam jeszcze przy oknie i śledzę obiegi gwiazd
  tudzież powroty ich dotąd aż nie dotykam już ziemi
  
  Orzeł zabrał ponoć kobietę pierwszego Naguala do innego świata
  gdzie służyła jako przynęta prowadząca do szczeliny
  a gdy Nagual był gotowy do przejścia czekała tam na niego
  aby przeprowadzić go z powrotem na drugą stronę
  
  Choć wiem dziś że odległość księżyca od ziemi wynosi 384 tys km
  wracam nad ranem okrywam cię zsuniętą kołdrą
  a ty uśmiechasz się z naszej planety prosząc
  
  jeszcze troszkę tu pomarudźmy
  
  
  https://www.youtube.com/watch?v=1fzQNJ9 ... video&hd=1
  
  
  
  
  
  

``````````````````````````````````````````````````````

"Wiem, że jestem śmiertelny i jednodniowy, lecz kiedy
śledzę obiegi gwiazd, tudzież powroty ich,
już nie dotykam ziemi, ale u Zeusa w gościnie
bogów spożywam karm, słodkiej ambrozji dar."
(przeł. T. Sinko)

Autorem powyższego epigramatu był prawdopodobnie Ptolemeusz.

[ble]

Nie wiem jak to działa. Co TYM kieruje. Kto? Przydarzają mi się wiersze potrzebne do przeczytania - nagle jak na zamówienie. I muzyka, ktora opowiada o tym, co jest we mnie. Twoje wiersze, Marku, ogromnie są pojemne i na pewno jest tu wiele płaszczyzn, ale dla mnie najważniejsza jest magiczność przenikania, przeistaczanie się, spotykanie po drodze. Ten wiersz i dziewczyna, która w filmie podnosi ręce do nieba jest wytłumaczeniem tego, co czuję dziś wieczorem, kiedy patrzę na chmury.
Naprawdę, odwieczny przepływ informacji, głosów, obecności.

[Ewa Włodek]

najogólniej - kulty Ameryki Centralnej - np. Meksyku, ich szamanizm. I w tym kontekście - nagual - sprzymierzeniec, opiekun człowieka. Bezosobowy byt doskonały. Ale i szaman, legendarny Don Junan Nagual - umiejący przenosić ludzi w nowe, odmienne stany świadomości (tu mi się przypomniał "pradawny" film pt. "Odmienne stany świadomości", traktujący o tym właśnie problemie).
Twój wiersz, Sox, nawiązuje do tego właśnie zjawiska psychologicznego, jego zapis przypomina wizję...
Ciekawy jest, inspirujący, skłonił mnie do zamyślenia...

Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[Sokratex]

Dziękuję za wspaniałe komentarze i przepraszam, że tak lakonicznie (mam na myśli także komentarze do Waszych wierszy),
ale jeszcze kilka dni będę na bakier z czasem.
Potem postaram się to nadrobić

Pozdrawiam serdecznie.

[anastazja]

No pięknie, kliknęłam w link podany przez Ciebie, w komentarzu do Ani wiersza.
Cieszę się, że wyniosę na wyżyny, bowiem jest tego wart, szkoda by tkwił, w kilku komentarzach.

Pozdrawiam sox

[Ania ayalen]

nie wiem czy zauwazyles jak. bezszelestnie niemal uplywamy w czasie. On.przeplywa, przez nas i coraz mniej go na zewnatrz, a .wiecej w nas tej przestrzeni do.ktorej nie ma dostepu przemijanie?