spocznij

[ble]

.
staje się czas
upraszczania ułamków
plecami do wakacyjnego napięcia
następna musztra
dopiero przy okazji świąt

staje się niekonieczność

naturalna rzecz
pozostawać w zamknięciu
tworzyć część powszechności
jak każdy

razem z kasztanami
do pudełka
z jesienią

[anastazja]

razem z kasztanami
do pudełka
z jesienią

No tak, koniec wakacji, już czas uproszczania ułamków a po lekcjach zbieranie kasztanów.
Wiersz w sam raz, na ten czas - ble, zastanawia mnie tylko tytuł, skoro do szkoły czas, dlaczego spocznij? Czy źle interpretuję.

Pozdrawiam

[ble]

Raczej nie o początku roku szkolnego. Upraszczanie ułamków tutaj oznacza prostsze sytuacje, nieobwarowane nakazami (np. nakazem udanych wyjazdów wakacyjnych itp.). Stąd spocznij.

Dzieki za własny odbiór, bardzo też ciekawy.
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

spocznij - koniec jakiejs przymusowej sytuacji? I przewidywanie, że jak nie ta, to inna sytuacja znów postawi peelkę na baczność?



Pozdowieńka liczne...
Ewa

[e_14scie]

Mnie się to nie kojarzy ze szkołą, ale z codziennością i świętami, gdy musimy z nakazu tradycji, być lepsi niż w rzeczywistości.
Dobry wiersz Ble, ale Ty generalnie nie masz gniotów w dorobku

[atoja]

i...
wreszcie po lecie
też lepiej mi tak z jesienią i kasztanami
niekoniecznie w pudełku

[ble]

spocznij - koniec jakiejś przymusowej sytuacji? I przewidywanie, że jak nie ta, to inna sytuacja znów postawi peelkę na baczność?

To jest, Ewuniu, wiersz o uldze jaką przynosi jesień - krótszy dzień i to, że nikogo nie dziwi, kiedy się szczelnie zamykam.

Mnie się to nie kojarzy ze szkołą, ale z codziennością i świętami, gdy musimy z nakazu tradycji, być lepsi niż w rzeczywistości.
Dobry wiersz Ble, ale Ty generalnie nie masz gniotów w dorobku.

Tak, to o niechęci wobec nakładania masek (wakacyjne - oo, jak pięknie no i do kompletu koniecznie jakiś ciekawy wyjazd/ świąteczne - radość obowiązkowa)
Lubię spokój i zamknięcia, zero presji.
Ten wiersz jest raczej taki sobie, to wprawka do całej serii wierszy o jesieni (chcę w nie wpleść wątek Rogożyna i księcia Myszkina - jako narastanie ciemności, ogołocenie aż po kość, białą jak dobroć księcia). Ten wiersz chyba się nie przyda.
Co do gniotów - oj, są tacy, ktorzy uważają, że spora część tego, co piszę jest beee albo blee

i...
wreszcie po lecie
też lepiej mi tak z jesienią i kasztanami
niekoniecznie w pudełku

Tośmy siostrzane dusze, AtoTy

Bardzo dziękuję za odwiedziny

P.S. Poprawiłam jeden wers, może teraz lepsze.

[Alek Osiński]

Na spocznij zgina się kolano i można spokojnie popatrzeć w górę, kasztanów jeszcze nie ma,
ale brązy i ciemne zielenie coraz wyraźniej formują się na tle błękitu. Niepokoi trochę poczucie
jesiennego zamknięcia, bo to przecież pora wolnych mgieł oraz niemożliwych do objęcia dymów,
tak że nawet pudełka wilgotnieją i się rozpadają. Szkoda trzymać kasztany w zamknięciu;)
Coś czuję Olu, że muszę wygrzebać swój wierszyk o kasztanach;)

Pozdrawiam

[ble]

Czekam na Twój kasztanowy
W swoim piszę o pudełkach, bo akurat ja jestem bardzo "pomieszczeniowa". Najlepiej się czuję w zamknięciu jesienią i zimą (oczywiście otwieram czasem okno i drzwi . I to wydaje się być naturalne, bo przecież generalnie ludzie w tej części roku sporo czasu spędzają w domach, a ja wtedy nie odstaję od reszty. Tymczasem lato stawia mi wyzwania - jedź, zobacz, "odpocznij". Nie lubię jak mnie ktoś wyzywa.

Pozdrawiam i dzięki za zaglądkę

P.S. A poza tym - kocham jesień

[Gloinnen]

Wiersz zupełnie jak nie Twój...
Aż musiałam sprawdzić - czy to rzeczywiście napisała ble?

Zabrakło w nim Twojej niepowtarzalnej umiejętności tworzenia metafor z całych, skończonych obrazów poetyckich. Wręcz przeciwnie, poszłaś tym razem na skróty. Zapis też inny, niż ten, do jakiego przyzwyczaiłaś.
Dla mnie tekst dość tendencyjny w gruncie rzeczy. Lubiłam Twoje pogłębione refleksje, wyłaniające się z pięknych, impresyjnych opisów, lirycznych pejzaży, wędrówek po literaturze. Dobrze się (jako czytelnik) czułam w tej konwencji.

Tutaj jest chwilami wręcz "ambonowo".

następna musztra
dopiero przy okazji świąt

Banalnie.

naturalna rzecz
pozostawać w zamknięciu
tworzyć część powszechności
jak każdy

Dosłownie i nago.

razem z kasztanami
do pudełka
z jesienią

Kasztany, jesień...


Przepraszam, ale tym razem jestem stanowczo na "nie"... Zabrzmiało jak pseudogłębokie zwierzenia celebrytki przed kamerą... Mam nadzieję, że się nie obrazisz. Ponieważ jednak znam Twoje pisanie, ośmielam się zasugerować, że ten wiersz to raczej ślepa uliczka.

Pozwolę sobie wyrazić szczerą nadzieję, że wiesz, dlaczego.
I że jeszcze przeczytam Ciebie w takiej poetyce, jaka Ci najlepiej wychodzi i jaką potrafisz urzec na długo.

Pozdrawiam ciepło,


Glo.