Twierdza

[Gloinnen]

Już tyle bram prześnionych. Ta jedna - jak klątwa.
Dziedziniec pełen liści tracących koloryt.
Chcę przetrwać. Mrzonki, zapaść. Coś jeszcze się roi,
choć cieniem tylko bywam w widmowych warowniach.

Upalna cisza wchłania czas przeszły z podzamcza.
Znikomość. Drżą w półmroku zastygłe refleksje.
Prosiłam - nie otwarto. A teraz znów wrzesień.
Wiatr słowa posrebrzane rozrzucił po basztach.

Być razem. Podchwycone. Podnoszą się mosty
znad fosy. Niżej zieleń opływa mieliznę.
Niepamięć. Można dalej. Gdy farba odpryśnie
od fasad. Mur obronny pokrzywy zarosły.

Usnęły pośród spękań słoneczne promienie.
Ostatni raz popatrzę. Nim zima nadejdzie.



____________________
Glo.