zostaniesz

[coobus]

wrócisz zmęczony podróżą
rutyną przewiążesz kwiaty
z każdą wręczaną jej różą
sumienie spłacasz na raty

upchasz swą skruchę w wazonach
pośpiesznie suknię z niej zsuniesz
przyjrzysz się rano wtulonej
stroskanej w sennej zadumie

bo już cię tamto nie mami
bo wszystko teraz chcesz zmienić
bo tyle kwiatów przed wami
bo tyle rat do spłacenia