idą święta

[majkaB]

gdzie tynk jak spalona skóra
łuszczy się z murów
uliczka ciągnie brukiem smród
prychających taksówek

zakapturzeni polarem mężczyźni
za kilka złotych
brudnymi paznokciami drapią ciała
biednych panien
w dziurawych pończochach

tylko gibki golibroda zza szyby otwarte
musi jechać gablotą do city po żyletki
na zamówienie szefa
i kilku kumpli z mansardy

niedługo gwiazdka na drzewku zawiśnie
wojna karłowatych gangów
w spiralach łańcuchów i bombek

grozi wybuch o prezenty

[coobus]

Gwiazdka na drzewku, czas pokoju. Jest taki wieczór, gdy raz w roku nawet zrzędy mówią ludzkim głosem. Wojna o prezenty nie niesie za sobą ofiar. A gdzieś za oknami, życie różne ma oblicza. Zostanę, jak co roku po tej stronie okna, gdzie ciepło i świątecznie. I Ty zapomnij wtedy o tym, co z drugiej strony szyby.
Ciekawy wiersz

[Damian Sawa]

Smutna prawda. Pokazałaś w tym wierszu drugą stronę świąt. Zwyczajność. Nie jest banalnie a wręcz przeciwnie. Dobry wiersz.

[Ewa Włodek]

dobre! Lubię takie pisanie - obrazy rzeczywistości, o której najprościej jest nie wiedzieć, a patrząc - nie widzieć. W moim guście...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[anastazja]

zakapturzeni polarem mężczyźni
za kilka złotych
brudnymi paznokciami drapią ciała
biednych panien
w dziurawych pończochach

Smutne, lecz bywa - dobry wiersz