Bez-powrotność

[Gloinnen]

Chciałam odnaleźć, jak wędrowne ptaki,
ziemię, co cicho w myślach się rozrosła
bujną zielenią i zaśpiewem płaczek,
ciemna i mądra.

Pod szklanym niebem wiatr rysował trasę,
gwiazdy spadały, ból rozrywał skrzydła.
Wzrok pośród pustyń poszukiwał świateł,
znaczeń nad wyraz.

Sił dodawała zdziecinniała wiara,
że jeden uśmiech może wszystko zmienić,
przegnać miraże po zbudzonych sadach
w nowej scenerii.

Lecz gdy wróciłam do znajomych sadyb,
witał mnie tylko chłód nad widnokręgiem
i poniżyły cieniem niełaskawym
obce przestrzenie.

Burze szalały, czas zdruzgotał gniazda;
inne jabłonki rosną dziś na miedzach.
Brakło rozgrzeszeń, dalej trwa tułaczka.
Nie ma już miejsca.



____________________
Glo.