ja sroka

[411]

wykrakałam jesień
i jest.

grzeczna.
nie nie źle
grzeszna. przyszła i została
prześlicznie okruszkowe grzechy
rozpustnie obfite

mokro tak siedzieć na gałęzi
ale dobrze patrzeć na was
upośledzonych

jednak
zamienię skrzydło na precla z masłem
i ser

[automatyczny krytyk]

prześlicznie okruszkowe grzechy
rozpustnie obfite

a no rozumiem, że i owe okruchy w końcu nie wystarczą kiedy chętka przychodzi
na większe specyjały, jednak zamieniac skrzydło...więc ptak chce zostac nielotem za dobra doczesne...
czyżby cywilizacja konsumpcji aż tak tak kusiła...oj nie, stanowczo odradzam...szkoda skrzydła...
a wiersz zgrabny:)

[anastazja]

jednak
zamienię skrzydło na precla z masłem
i ser

świetny mądra sroka, co tam skrzydło

[iskierka]

uroczy wierszyk, zgrabnie napisany

[Ewa Włodek]

hmmm, to się nazywa - biznes? Zamienić wartość samą w sobie - na pozorną? Ano, zdarza się nieraz, niestety i chyba teraz - coraz częściej...
A tak na marginesie - nielegalny obrót organami mi się wyświetlił, ale pewnie - nadinterpretuje...


Ale się i przyczepię - dwie kropki są w wierszu - czy to celowe, czy - tak wyszło? Bo nie wydają się konieczne.
I może tytuł - "Sroka"?

Pozdrowienia posyłam liczne...
Ewa

[Hosanna]

po preclach z masłem
rychło
skrzydła opadną zbyt słabe
a potem to już tylko
kura
robaki w ziemi
i jajka dla silniejszych
upośledzonych

nie bierz od upośledzonych
chyba ze będziesz głodna
na śmierć i życie

[Gloinnen]

A jednak wcale nie o sroce, tylko o człowieku i jego pysze. Tak zrozumiałam.

mokro tak siedzieć na gałęzi
ale dobrze patrzeć na was
upośledzonych

Cudowne uczucie, kiedy patrzy się na innych z góry. Można się pośmiać - z ułomności, z głupoty, z drobnych grzeszków.

jednak
zamienię skrzydło na precla z masłem
i ser

Wcześniej czy później jednak przychodzi taki moment, kiedy samemu ulega się własnym słabościom. wówczas okazuje się, że w tej swoistej nędzy wszyscy jesteśmy równi.



Pozdrawiam,


Glo.

[stary krab]

Nie mieszajmy naszym skrzydlatym krewnym w głowach i dziobach. Małoż mamy nielotów wśród krewnych i znajomych?
(Domownicy to inna sprawa, sami najzdolniejsi i najpiękniejsze).

[coobus]

Podpuszcza nas ta sroka, z tą zamianą skrzydła. Sroka to przysłowiowa złodziejka, ciągle siada na moim balkonie z uprowadzonym preclem czy też serem i wcale nie ma zamiaru oddać za to skrzydła. Bo kiedy podchodzę do okna, zostawia łup i znika, potrzebuje dobrych skrzydeł. To prawda, patrzy ironicznie z góry... czyli z wyższością.
dla wiersza

[411]

@automatyczny - dzieki piekne za mile slowo.

@anastazjo - sroki sa kute na wszystkie... dwa skrzydla i czetry precle

@iskierko - dziekuje.

@Ewo - sa trzy kropki. Celowe. A nielegalny handel organami? Popatrz, ze na to nie wpadlam...

@Hosanno - ciekawie, aczkolwiek obawiam sie, ze nie bardzo rozumiem. Mimo to, dziekuje za wizyte.

@Glo - ano, jak zwykle, w dziesiatke.

@stary krabie - domownicy to ogólne i bardzo szerokie pojecie. Swego czasu mieszkalam z jaskólkami. Grzeczne byly, zaprzyjaznily sie z zyrandolem i adoptowaly zegar scienny, ale niczego nie obs... Tyle dobrego! Usmiechy.

@coobus - dzieki za oklaski. A "swoim" srokom musisz dac wiecej czasu. Tylko cierpliowsc nas ratuje.



Pieknie dziekuje wszystkim za slowo, wizyte, poczytanie. Milo Was goscic, jak zawsze.