Do mojego synka

[Gloinnen]

Powiedziałeś pierwszy raz, że najbardziej na świecie
i świat strącił zimę z włosów; a więc to możliwe.
Inne są teraz ranki, gdy przybiegasz jeszcze przed słońcem,
przynosisz ciepły sen w maleńkich dłoniach i zapach flaneli.

Nic jak dawniej. Brzmi niczym obietnica, mocne przytulenie.
Coraz więcej kroków. Nie nadążam. Nauczyłeś się czytać,
budować drewniane miasteczka, tańczyć w śniegu.
Dorastasz w pytaniach, nieustannie sprawdzając
czy nic się nie zmienia od wczoraj do jutra. Układ
równań i spojrzeń, kształty i prędkości.

Między zbliżeniami - minione lata. Skamieniałe chmury,
pękają w słońcu. Wymykasz się codziennie
do setek światów. Podróże wśród krzeseł. Z komputera
słychać bociani klekot, czasem gwizd pociągów;
kreślisz na ekranie czerwone linie, szlaki powrotne. I przychodzisz,
by znów to powiedzieć.



____________________
Glo.

[anastazja]

Powiedziałeś pierwszy raz, że najbardziej na świecie
i świat strącił zimę z włosów; a więc to możliwe.
Inne są teraz ranki, gdy przybiegasz jeszcze przed słońcem,
przynosisz ciepły sen w maleńkich dłoniach i zapach flaneli.

Cudownie jest usłyszeć ; że najbardziej na świecie dziecko kocha mamusię, cudownie uchwycić pierwsze słowo, krok, a najcudowniej wtulić się w zapach (piszesz flaneli, ja mówię, pachnące mydełko)

Glo. to piękny wiersz, wzruszyłaś mnie, moja wnuczka... daleko, a tu taki wiersz.

Bardzo dla mnie

Serdecznie pozdrawiam

[iskierka]

Jak dobrze czytać Twoje wiersze. Ten w szczególności
jest poruszający i pełen ciepła, jakim darzy,
dziecko mamusię, a mamusia syna

[Sokratex]

Piękny wiersz.

[Damian Sawa]

Jestem pod wielkim wrażeniem... Dawno nie czytałem tak dobrego, autentycznego tekstu. Porusza mnie treść, forma i przekaz. Głębia utworu którego nie chcę nawet tłumaczyć i rozwijać. Bo to co jest wyżej, nie wymaga słów... Wielki szacunek Glo!

[Ewa Włodek]

nigdy nie miałam dzieci, więc nie wiem, jak to jest, gdy taki "bąbelek" przychodzi rano do łóżka, jeszcze pachnący snem, jak mówi, jak żyje własnym życiem. Ale od czasu do czasu slucham tego, co ma w tej kwestii do powiedzenia moja Mama, i - brzmi podobnie, jak Ty, Glo...Autentycznie...


moc serdeczności wysyłam...
Ewa

[Damian Sawa]

https://www.youtube.com/watch?v=6AGMDrU ... oWNZ13IwtH

Z dedykacją! Bo wracam do wiersza

[e_14scie]

Tak, to prawda. Piękny, autentyczny wiersz.

[skaranie boskie]

Koniecznie zachowaj ten wiersz, Glo i przeczytaj go synkowi, jak dorośnie.
To na pewno będzie dla niego piękne przeżycie.
Dla mnie bomba. Wiersz tchnący autentyzmem, delikatny, taki matczyny...
Po prostu perełka wśród twoich wierszy.

[Hosanna]

ten wiersz jest jak szczyt człowieczeństwa
i jak życiorys
on się wymyka do tysięcy światów
matka nad brzegiem czuwa
nie może przeczyć ani jednego powrotu do brzegu
życzę Ci wielu takich chwil
bo to są chwile na prawdziwym dachu świata
Pozdrawiam Was serdecznie