Zapomniana sztuka ręcznego prania

[Marcin Sztelak]

Z tyłu głowy wibruje telefon, ostatnia pieśń
Nibelungów. Amatorzy mocnych wrażeń
głaskają gołębie, my – na karuzeli,
wdychamy miasto.

Później bezwstydnie śnimy umarłych i dzieci
o oczach starców. Farmakopea doraźnych
środków halucynogennych.

Zresztą w ciemnych zaułkach to niepotrzebne,
tu można spotkać szczególnych przechodniów.
Niektórzy z nich na pewno są martwi.

Byt jest sikaniem do wanny – to byłaby zagadka
dla Freuda. Dla tych, którzy byli po tej stronie
chodnika to oczywiste. Jak butelki zwrotne
lub złomowanie pralek.

[Alek Osiński]

[Ewa Włodek]

ooo, la, la! Mrocznie i psychodelicznie dziś u Ciebie. To ciężki sen, a może - trans? Studium jakiegoś stanu emocjonalnego, któty nawet ciężko jednoznacznie nazwać - coś jak załamanie - to przejście przez miasto ciemności czy ciemność miasta. Rzeczywistość-nierzeczywistość z pogranicza...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa