Jest takie miejsce, jest taki czas

[Gloinnen]

W chwili, w której umiera w nas dziecko, zaczyna się starość.
/F. Mauriac



kiedyś odnajdę znowu lekkość
strząsając błoto z bosych stóp
oddam na zawsze gorycz – deszczom
zapomnę jaki wbiły ból
zatrute kolce
sztucznych róż

ranek na ścieżkach mi rozwinie
dywany z miękkich złotych cisz
otuli zorzą jak muślinem
spękane usta
zdarte dni
w bursztynach zamknie dawny wstyd

nikt nie spustoszy mojej baśni
gdzie światłu nie potrzeba słów
gdzie czar dzieciństwa niosą gwiazdy
w jasnych amforach - na złość złu
by zmyć z pamięci
cierpki chłód

a jednak coś zostanie z burzy
blizny na szyi drżenie rąk
ufności nie da się powtórzyć
dokleić imion głupim snom
to nigdy już
nie będzie
to



____________________
Glo.