Lektura obowiązkowa

[Gloinnen]

Bóg jest bibliotekarzem. Ściera kurze z półek,
zna każdy tom od końca; przy rdzewiejącej lampie
i szklance herbaty, za odrapanym stołem
nakleja kody paskowe.

Inwentaryzacja. Za dużo makulatury
i bezpańskich woluminów.

W katalogu każdy sen ma sygnaturę. Emma Bovary;
pozwolono jej jeszcze raz uwierzyć w zapach
zatrutych koronkowych rękawiczek. Pod oknami czytelni Jurand
zapamiętuje barwy bratków. Najdłużej trwają
fiolet i szkarłat. Tańczące szkielety w kolorowance dla dorosłych
czekają na rozszyfrowanie przez Sherlocka Holmesa.
Gdzieś po drodze Sartre zgubił punkt ciężkości.

Cudza śmierć wypełniona świecową kredką.
Do linii. Stare numery "Przekroju" przypominają
o samodzielnie farbowanych sukienkach na lato.

Odyseusz naprawia okręt, wciąż próbuje znaleźć
brakujący rym, chronometr, płat żaglowego płótna.

Wchodzisz pomiędzy z własnym życiorysem.
Dopasowujesz do siebie milczenia. Rozpuszczasz w kawie
strychninę. Nie trafiasz do szklanki,
do domu, odpływając po egzaminie z geografii
gospodarczej albo po firmowej imprezie.

Czasami przydarza się film kostiumowy. Dwa ostrza
w maszynce do golenia. Trzeba się odchamiać, wypożyczać
periodyki giełdowe. O tobie mówi krwawy
romans, traktat o akwarystyce, poradnik początkującego
ateisty.

Wiara nie ma tu nic do rzeczy. Zawsze znajdzie się
stosowna szufladka, identyfikator;
foliowa okładka chroni przed zalaniem albo czułym dotykiem.
Zostałeś egzemplarzem wypożyczonym. Do zwrotu

gdy system naliczy karę.



____________________
Glo.