punkty zaczepienia

[Bożena]

pochyłe drzewo
w polu widzenia ma tylko cień
czasem kołysane wiatrem dojrzy ludzką twarz

wykrzywione życiem plecy
ślady oberwanych rąk

myśli
nim zrozumie złamane gałęzie

[lczerwosz]

Na pochyłe drzewo każda koza skacze, łatwiej je zaatakować, powalić. Zmęczenie materiału starość i choroby. Jakże trudno zdobywać się na wyjście poza swój los. W polu widzenia ma swój cień, swoje smutki, problemy. Syndrom kaleki.
Porozmawiaj, ukołysz, się otworzy.

[Hosanna]

przepiękny i pełen miłości komentarz Leszku

Bożenko podoba mi się Twój wiersz

Jego końcówka dla mnie jeszcze zakryta
bo rozumienie wiąże mi się z myśleniem

sugerujesz jakieś inne rozumienie ?
rozumienie ciała?

[anastazja]

myśli
nim zrozumie złamane gałęzie

szlachetny wiersz, widzę człowieka drzewo, więcej nie trzeba, rozumiem.

Pozdrawiam Bożenko

[Bożena]

W polu widzenia ma swój cień, swoje smutki, problemy. Syndrom kaleki.
Porozmawiaj, ukołysz, się otworzy.

Leszku-

przepiękny i pełen miłości komentarz Leszku

- podpisuje się pod słowami Hosanny

sugerujesz jakieś inne rozumienie ?
rozumienie ciała?

- rozumienie w każdym aspekcie-

szlachetny wiersz, widzę człowieka drzewo, więcej nie trzeba, rozumiem.

dzękuję

[Alek Osiński]

Drzewa najbardziej pochyłe, tam gdzie i nurt najmocniejszy,
a mi się kiedyś wydawało, że drzewa pochylają się nad wodą
żeby lepiej się widzieć...

[ono]

wykrzywione życiem plecy
ślady oberwanych rąk

myśli
nim zrozumie złamane gałęzie

[Nilmo]

Na mój gust wiersz mógłby być dopiero zaczynem na wiersz. Analogia drzewa do człowieka, pojawia się nawet w bajkach, więc odkrywcza nie jest. Zwłaszcza, że nie tylko w poezji, wielu opisuje gałęzie jako ręce, a pień jako korpus wystawiony na przeciwności wiatrów czyt. losu. Wiersz jest zbyt oszczędny i zbyt oczywisty aby wniósł świeży powiew czy ciekawe spojrzenie. Sam obraz "zmęczonego" życiem drzewa, po setkach lat pisania poezji na temat ludzi-drzew, to troszeczkę za mało. Drzewo z wiersza jest bezosobowe i obce. Nie jest lipą , wiązem, wierzbą...kimś kto staje się w jakiś sposób autorowi bliski. Drzewo stoi pochylone. Jednak wyobraźnia autora karze mu cierpieć z niewiadomego powodu, bo autor chce ukazać cierpienie, zmęczenie życiem itp. Dla mnie jako odbiorcy, drzewo jest pochylone, bo autor nagina je do własnych potrzeb czy potrzeb wiersza. Drzewo staje się tu martwym narzędziem do ukazania wrażliwości człowieka.
Nie posądzam autora o świadomą autoreklamę własnego serca, niemniej tak to wyszło.
Dziękuję i pozdrawiam.

[Bożena]

Analogia drzewa do człowieka, pojawia się nawet w bajkach, więc odkrywcza nie jest. Zwłaszcza, że nie tylko w poezji, wielu opisuje gałęzie jako ręce, a pień jako korpus wystawiony na przeciwności wiatrów czyt.

- dziekuję za tak wnikliwe spojrzenie- wiersz jest po cięciu- był dłuższy ale jakoś tak- wyszło-pochyłe drzewo jest tu tylko symbolem przemijania i starzenia- pozdrawiam

Paniladaco-

Dodano -- 23 kwie 2013, 14:07 --

a mi się kiedyś wydawało, że drzewa pochylają się nad wodą
żeby lepiej się widzieć...

- i to jest oki uśmiechnąłeś

[jarewa]

bożenka wiersz nie musi być długi i ten jest piekny bo krótki i mocny brawo....