Beduinka .......( całość- od 1-12)

[Gajka]

Beduinka

żaden Beduin
nie koczuje w snach
uwolniła go Aisza
jedna z szesnastu tysięcy ziarenek
jej myśli
smakowały jak rodzynki
wysuszone przez wiatr

oczy
wypełnione pustynią
traciły odcień
czarnych nasion opuncji
tylko przestrzeń
jak piaskowa burza
zapierała dech
a to dopiero początek

2

wszystkie wielbłądy
pogubiły się w sepii
uwolniłam obłędne spojrzenia
i już nic nie smakuje
jak pustynny wiatr

Beduinie
niepotrzebnie
przesypujesz myśli
w oczach wyblakła przestrzeń
piaskowa burza wciąż
tańczy za wydmami

w dłonie chwytam deszcz
wplątana w rześkie powietrze
oddycham
wreszcie
znalazłam oazę
a w źrenicach spłonęło niebo

3

spojrzeniem
turlasz burzany
klepsydra utworzona ze słów
jak ruchoma wydma
ostrożnie przesypała piach

nocą kolejny raz
pustynia wchłonęła
wilgotną chwilę
skamielina nie rani
bosych stóp
wiedziałam
tutaj jest życie

4

szary czarczaf jak kir
okrywa świat
stopami
miażdżę pustynię
żar gorętszy niż piasek
wsypuje się pod skórę

tutaj nie dotkną mnie ręce
uczucia zwiędną
szybciej niż figowce
zostanie tylko szelest

kiedyś na pewno się odnajdę
zanurzę w myślach
i pobiegnę boso
zostawiając ruchomy ślad
Beduinie
nie potrafię
z dłoni zbudować domu

5

zapragnęłam wolności
zbyt dumna
by w haremie
dzielić falbanki

na piasku
rysuję palcem drżenia
słowem pustynię
dzisiaj
zaklinam cię w deszcz

6

zaczarowany
spłynąłeś chłodem
wzdłuż wydm
jak szalona burza
na oślep

nikt wcześniej
nie stroił mnie w krople
przeźroczyste strugi
pustynny bezkres
wolność

7

rozkwitam
jak róża jerychońska
gdy zmierzch
maluje złotem źrenice
aby żyć
skraplasz szare obłoki
a ja otwieram noc

pod ażurowym niebem
słowa tracą znaczenie
targane przez tumany piasku
w pustynnym świecie
pozbawione marzeń
Arifie
jak okiełznać wiatr

8

czy znieruchomieją wydmy
od dotyku piaskowych warg
zanim odpowiesz
przeminie chwila
a powinna trwać

wiatr zrywa szaty
obnaża jak Ewę w raju
czasem słońce staje w zenicie
wtedy wiem
potrafisz ujarzmić
a ja
z pamięci recytuję ciszę

9

nauczyłam się milczeć
świat kamienieje
źrenice ukryłam za wydmami
tkwią w bezkresie
pustkowie jest bezlitosne

wieczorem
zanurzam się w otchłani
jak obca kobieta
zwabiona symbolem
a potem marzę o wodzie
cenniejszej od diamentów
dzisiaj śniłam
o Błękitnym Nilu

10

Wielki Abbaju pamiętasz
noc i kosmate straszydło
pod parasolem z cibory
modliłam się o jutro

złe ręce i rzeź
świt rozleciał się na kawałki
a krzyk głuszył cierpienie
łzy o barwie rubinu malowały wstyd
zniewolił mnie szariat

11

jestem jedną
ze stu trzydziestu milionów
zranionych rytualnie
w tłumie taka sama
tylko noc uwstecznia czas

oczy jak krwawe witraże
lecz żyję i pokłon niebiosom
na bezludziu rozrzucanie
obłąkanych myśli
ma sens
Beduinie
nigdy nie zakwitnę lotosem
świat jest kaleki

12

zamieniłam fatamorganę
na bieszczadzkie anioły
brunatny namiot
na czerwony baldachim buka

a Beduin nadal wędruje
szlakiem Wadi Dżazar

żegnaj Synajska Pustynio

w świecie pozbawionym okna
tłumiłam skażone
szaleństwem marzenia

Arifie
jestem wolna
tylko czas
niczym pustynny wiatr
czesze
niesforne myśli

31.10.2012 r - GS

http://www.youtube.com/watch?v=NMkwkOgCZw0

[anastazja]

Niezle Gaju, myslalam, ze wiecej byc powinno? Znam wszystkie strofy, ale dobrze czyta sie caly cykl.

Pozdrawiam:))

[ono]

no i...pożegnaliśmy "beduinkę" - a tak często była z nami i cieszyła nowościami - to Ty decydujesz o zakończeniu , alepodobnie jak anastazja powiem : będzie mi jej brakowało.

pozdrawiam

[Gajka]

Nasti
Paniladaco

PIĘKNIE DZIĘKUJĘ