październikowe spotkanie

[411]

Mamy wprawdzie wiosnę, ale ja tak rzadko odważam się na "częstochowę"; a zresztą stare toto...
Można bić.






szedł pokrętnymi drogami
do świata. do mnie. i chyłkiem zasypał
nostalgiami; łypnął bajkowym wilkiem

przyszedł i trzasnął drzwiami. i posypało się
tynkiem słowami niewiernościami
zaczerwienionym wziernikiem nagich zasłon
wschodami szeptu rykiem
surowym pocałunkiem kartofla. siniakiem.
przeprosinami
poprosinami. zbutwiałym wyznacznikiem.

i zatrzymało
krzykiem pustego wazonu.
paździerzowym dotykiem myślowych grzybni runa
przerywnikiem lata - tęsknotami.
szalikiem

i odszedł szeleszcząc barwami.
zapachniało kominkiem skarpet bandażami.
ciszy opatrunkiem
przeczekiwaniami
i siennym wizerunkiem śmierci



März 2010

[marta zoja]

... i posypało się
tynkiem słowami niewiernościami
zaczerwienionym wziernikiem nagich zasłon
wschodami szeptu rykiem

Zacytowałam niejeden raz swojemu sercu... dziękuję słowa są mocne

[Leon Gutner]

Byłoby jeszcze mocniejsze gdyby zostało zapisane w innej formie .
A tak to się trochę posypało ...

Z ciekawością jednak bo ciekawości warte .

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Stary to ja jestem, wiersz dopiero co nauczył się chodzić. I chyba omija Częstochowę szerokim łukiem.
Zapisałaś w pamięci październikowy dzień, czy też okres. Potem zapisałaś na kartce. Ja też się nie czepiam. Zapisałaś to, co czułaś. Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

październikowy dzień - jego przemijanie, jak przemijanie jakiegoś okresu w życiu, jak czyjes odejście...Tak odczytałam sens. Zas forma - ciekawie pouładane rymy - wewnetrzne, próbowałam czytać "myślą" i głośno - i słyszałam...
A eksperymenty formalne - lubię...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[411]

Dziekuje Wam pieknie za dobre slowo.
W moim dorobku jest tak strasznie malo rymowanców, ze az wstyd, ale - widac - jakos nam nie po drodze.
Moze i dobrze?

Ciesze sie, ze udalo sie Wam zobaczyc ten mój pazdziernik. To najcenniejsze.

Klaniam sie nisko, J.

[anastazja]

i zatrzymało
krzykiem pustego wazonu.
paździerzowym dotykiem myślowych grzybni runa
przerywnikiem lata - tęsknotami.
szalikiem

mnie też zatrzymał Twój uroczy wiersz, smutno kochana

[Liliana]

stare nie stare, ale warte uwagi,

[411]

Nastko, Liliano - dziekuje bardzo za poczytanie i dobre slowo.

[Nilmo]

Ja nie dostrzegam żeby coś się posypało. Lubię taki wolny zapis gdy rymy się rozbiegają, spotykają, tańczą nie zaburzając tekstu, nie szeregując się jak armia czerwona w dzień zwycięstwa.
Piszesz swoje myśli, pozwalając rymom być, ale nie pozwalając im narzucać własnych schematów. Ostatni wers zapisałbym bez szyku przestawnego - i siennym śmierci wizerunkiem / i siennym wizerunkiem śmierci. Rym z "opatrunkiem nie zginie, wciąż brzmi, ale puenta kończyłaby się wtedy taką stygnącą refleksją, zamiast wierszykowym blabla- blabla.
Oczywiście to tylko sugestia, bo nie wiem jakie były zamierzenia autora. Thx.