pisać mi kazano

[marta zoja]

pisz wiersze nie czekaj na rozkojarzenia
zmysłów, symfonia dziewiąta zakrawa
drżeniem Beethovena pożegnaniem
a to przecież oda do radości pękniętych
murów wolnością niekonsekwencji

bez słuchu dźwięk przychodzi
novum zaskakuje allegro życia
przezwyciężenia swej ułomności
blaski wypierające śmierci duchy
porażającą ufnością tworzenia

jeszcze jedno słowo dźwięku
przychyli brzeziny rozkwitłym cierpieniem
jak na zegarze tęsknoty uruchomia synapsę
wejdź na szczyt głębią zaskakujących
obrazów, hipnotycznych stanów istnienia

usiądź w zatrzymaniu nad sobą łazienkami
oddychaj aż po agrykolę, rozkołysz koła
w pędzie nad Wisłę, zatrzymaj się posłuchaj
jak szczęście ulatuje w górę wielką pomarańczą
ogniem rozweselającym wprost do niejednej bramy
otwartej dla ciebie wąskiego przejścia igielnego ucha

[Alek Osiński]

usiądź w zatrzymaniu nad sobą łazienkami

kosmiczna składnia, masz potencjał,
ale kręcisz nim chwilami, jak biczem z piasku;)

może spróbować odrobinę prościej
chociaż wcale nie nalegam...

[marta zoja]

Dziękuję za rozgrzeszenie... w każdym parku, nie tylko w Łazienkach, dumam nad sobą... jednak gdy daleko, tęsknie tylko wierszami... płaczę deszczem, rzewniej niż fontanny kobiecości... Pochylam głowę z uszanowaniem

[anastazja]

usiądź w zatrzymaniu nad sobą łazienkami
oddychaj aż po agrykolę, rozkołysz koła
w pędzie nad Wisłę, zatrzymaj się posłuchaj
jak szczęście ulatuje w górę wielką pomarańczą
ogniem rozweselającym wprost do niejednej bramy
otwartej dla ciebie wąskiego przejścia igielnego ucha

ładna strofa, ale ja bym ją przystrzygła, poza tym (Alek też napisał) czemu tak zawile, ...usiądź w zatrzymaniu nad sobą...hmm? - a może to i ładne? E tak, nie znam się, ale bym skróciła.

Pozdrawiam

[marta zoja]

Dzięki Anastazjo