Dziecko ulicy

[Jarek B]

chodzę ulicami
wczytany w kobiece twarze


ciągle sam
wystraszony
kładę się cieniem
pod rzęsami ich pięknych oczu


we łzach spływam
im po policzkach
skarmiany okruchami
kobiecej dobroci
po słodyczy czekoladowej
przenikam uśmiechem
w otwarte serca


w papierkowe sreberka
zawijam marzenia w pytanie
czy też mnie szukasz




mamo

[Alek Osiński]

bardzo ładna, wręcz wzruszająca końcówka,
to "mamo" czule zabrzmiało...to rzeczy
które gdzieś tam zawsze zalegają na dnie duszy

[Ewa Włodek]

matkę zobaczyć w każdej kobiecie? Cz może inaczej - dziecko wychowane bez matki - nieustannie szuka, bo a nuż? Nie wie, który sens bedzie właściwy. A może jest jeszcze "trzecie dno"? Mnie - zamyśliłeś...

serdeczność posyłam...
Ewa

[marta zoja]

Szuka się też ojca, patrząc w twarze wszystkich mężczyzn... dlaczego, bo nie potrafią być blisko córek... boją się miłości... ratują się odrzuceniem i ucieczką... to taka odpowiedź na ciągłe poszukiwania siebie... Z pochyleniem nad matką

[Nilmo]

Wiersz z początku wydawał mi się takim smęceniem, mającym na celu pobudzić wrażliwość czytającego, bo słowo "mamo" w puencie, zawsze wytrąca krytykom karabiny z ręki, w obawie że będą posądzeni o znieczulicę. Później poszedłem za tytułem, bo skoro dziecko ulicy, to matką jest ulica. Tu jednak chodzi chyba, o ukazanie dzieciaka, opuszczonego, spragnionego matczynej czułości.
Dobry temat na wiersz, ale widzę w tym dopiero temat. Dzięki.