linie życia

[marta zoja]

na ławce w parku
myśli łopocą
czy dziś znowu ta chwila
wyrwanych kartek
niejednej książki
tworzy nasz świat
niemożliwy

wiatr choć wiosenny
porusza myśli
stron już pożółkłych
bo całe życie
nosisz na karku
myślami nieugiętymi

jak sonet krymski
w swoich spojrzeniach
walczę o ciebie
z nocnym świtaniem
skargą modlitwy
wydzieram innym

ciebie pociąga
mroczne wciąż wycie
przeklętych strzyg
odbierających oddech
jednym spojrzeniem

bać się nie mogę
jam uzdrowiona
i silna mocą
gdzie błogostany
filtrem zaszłości
nowego życia

strącone klątwy
podarte słowa
jednym wybaczaj
prawd niepokornych
z otwartej dłoni
wyczytasz wszystko

[Alek Osiński]

bać się nie mogę
jam uzdrowiona
i silna mocą
gdzie błogostany
filtrem zaszłości
nowego życia

I tak trzymaj.

Metaforyka jak zwykle zakręcona...ale fajny rytm Ci wyszedł
w tym wierszu