Dramatis personae

[Gloinnen]

Jak odmówić? Przeciąć czerwoną
nitkę, łączącą z najwyższymi
półkami nocy?

Zapętlenie. Trzeba podążać
przez zimowy las szlakiem,
który wcześniej wykarczowano
w gniewie. Inaczej
nie uchodzi.

Wojna z precedensem.
Od drzewa do drzewa
zdzieram skórę. Nadgarstki,
łokcie, czoło są takie cierpliwe.
Siła powoli upływa
ze wszystkich krwawiących
miejsc. Jeśli istnieje
jakakolwiek forma sprzeciwu,
jest nią odgryzanie sobie
kończyn i mniej ważnych
organów. Bez skargi.

Nieważne czy zdążę jeszcze
odciąć wisielca z szubienicy.
Następni czekają w kolejce,
i tak ktoś powlecze truchło
smołą, niech wisi dla przykładu.

Dlaczego nie mogę być
na ich miejscu? Udźwignęłabym
więcej, pochylona do rąk mojej syjamskiej
siostry, ekspiacji.
Nie za kogoś, nie...

W rzeczy samej, jedynie po to, by
odczuć osobiście; wybrać ból
z nieskończoności rzek

w trybie rozkazującym.



____________________
Glo.