powrót do zielonookiej

[AS...]

kontury drzew zamiatają księżyc
tańczy po szybach
gdy napięte łuki wyginają tor
w stronę świateł

zielone

oczy zamknęłaś
na końcowej stacji
obudzę cię

nad ranem

ciągle jeszcze nie umiem
być martwy

[Bożena]

piękny- ciągnie peela do zielonookiej- cóż tylko pozazdrościć- choć "owa" może po drugiej stronie tęczy- ważne że można tęsknić i czekać

[Marcin Sztelak]

Bardzo mi się podoba, szczególnie bardzo udane: kontury drzew... i napięte łuki...
Brawo.
Pozdrawiam.

[Miladora]

Ładne przenikanie znaczeń, ASku.

Z jedną uwagą:
- zamiatają/wyginają - coś bym z tym zrobiła.

Dobrego

[SamoZuo]

Bardzo smutny wiersz, minimum słów i maksimum treści - bardzo dobrze napisane

[laura bran]

piękne przejście. przez uzależnienie do nieśmiertelności :)

Pozdrawiam
/lu

[Arti]

na upartego można pominąć "ciągle" lub "jeszcze"
ale nie wiem czy się opłaca
jest dobrze Asie, zatrzymuje na dłużej

Pozdr.

[Wrzosowa]

Pozazdrościć Zielonookiej...

Brawo za całość!

Pozdrawiam, Wrzos.

[meandra]

zielonooka powraca
piękny cykl, AS-ie. zdałoby się wydać.
pozdrawiam ciepło

[AS...]

dzięki Wam serdeczne za odwiedziny



PS
Miladoro, wykorzystam Twoją uwagę