Twierdza. Azyl. Ostoja.

[Sede Vacante]

Na ziemi cieplejszej,
w bezpiecznym schronieniu,
z resztką dobytku pod drżącą powieką,
bo tyle nam pozostało,

pełzasz do drzwi…

…Może jeszcze nie jest za późno, by uciec z objęć
wykrakanej miłości.

W ostoi,
twierdzy,
azylu,
zapłonęły pochodnie najbliższych bliskich na świecie.
Pora pożegnać się z idyllą namalowaną kredkami.
Pora wracać do pustych pokoi.

Nie dam ci nadziei,
przepisu,
tabletki na bezbolesną euforię.
Usiądę z tobą w ostatniej ławce.
Też jeszcze nie wypłakałem Wszystkiego.

[anastazja]

Dywagacje peela, do zmiany sytuacji, za lepszym, wahadło w tę czy w tę stronę. Nagłe olśnienie, ...idylla namalowana kredkami...(ładna metafora) więc lepiej w ostoi z bliskimi.

Sede. podoba mi się Twoje myślenie, ale czy tak istotnie jest? - nie wiem.

Pozdrawiam

[Sede Vacante]

W "pierwotnej" interpretacji - nie.
To całe "bezpieczne schronienie", azyl, twierdza, ostoja, bliscy itp.itd. to miejsce, w którym znajdzie się człowiek "wreszcie", po losowych perturbacjach. -

z resztką dobytku pod drżącą powieką,
bo tyle nam pozostało

I słusznie ma nadzieję, że jego nowy dom okaże się właśnie ową "cieplejszą ziemią".

Na ziemi cieplejszej,
w bezpiecznym schronieniu

Miejscem, gdzie bliscy będą najbliżsi i wszystko już " z górki".

wykrakanej miłości.

Tymczasem twierdza okazuje się miejscem tak przygnębiającym, zimnym, wrogim, że peel ledwo wypełza, przygnieciony, uciekając od takiego "domu".

W ostoi,
twierdzy,
azylu,
zapłonęły pochodnie najbliższych bliskich na świecie.

To wiersz o tych i dla tych, którzy we własnym domu czują się obco. Muszą walczyć o każdy centymetr przestrzeni. Nie ma wahania i zastanawiania. I tylko dlatego nie odchodzą, że nie mają gdzie.

do pustych pokoi.

Dzięki za wizytę i pamiętaj - każda interpretacja jest właściwa. Nie ma złych.

[anastazja]

Oj, będą mieć pretensje, ze wywaliłeś kawę...teraz wszystko jasne - dzięki

[Bonsai(Tomasz Socha)]

z resztką dobytku pod drżącą powieką,

Skojarzyłem ze łzą.
Z wrażliwością, która jest skarbem. Z uczuciami.

najbliższych bliskich

O widzisz . Są Ci naprawdę bliscy, są ci bliscy i są Ci, którzy sprawiają pozór bliskich. Dzięki, że zwróciłeś na to uwagę. Tak lekko, tak delikatnie zwróciłeś uwagę na ważne sprawy .

Tak Cię rozumiem i mam nadzieję, że rozumiem poprawnie .

[Sede Vacante]

Dobrze kojarzysz.

Dzięki za wizytę:)

[Bożena]

dla mnie wiersz super- szkoda, że opowiedziałeś swoją interpretację tak szybko-dla mnie wiersz trochę w typie- sf- o życiu po jakimś kataklizmie- gdzie z pozycji stojącej ludzkość przeszła do - pełzającej- gdzie tak jak zawsze- najbardziej boli samotność i żegnanie bliskich

…Może jeszcze nie jest za późno, by uciec z objęć
wykrakanej miłości.

- chyba nigdy nie jest za późno na zmianę na lepsze- lecz wielu nie podejmuje nawet próby- bo nie ma gdzie odejść i przecież opinia innych i...wiele innych powodów, że zostają - wiersz świetny- pozdrawiam