Będę mistrzem świata!

[Sede Vacante]

Po poprawce(oryginał u dołu)

Każdy z nas podniósł rękę.
Rwaliśmy się do odpowiedzi.
Gdy zapytano nas: Kim chcecie być w przyszłości?
odpowiedzieliśmy: Bez blizn i siniaków.

Zapełniają się salony psychicznej odnowy,
gdy Blisko
jest bardzo Daleko.



Wszyscy podnieśliśmy rękę.
Każdy rwał się do odpowiedzi.
Gdy zapytano nas: Kim chcecie być w przyszłości?
odpowiedzieliśmy: Bez blizn i siniaków.

Zapełniają się salony psychicznej odnowy,
gdy Blisko
jest bardzo Daleko.

[Bluebird]

Może dziwnie to zabrzmi... bardzo... innowacyjny (?) wiersz. Podoba mi się użycie wielkich liter w wierszach. Są wyznacznikiem jakiejś większej Idei

Wszyscy podnieśliśmy rękę.

To mnie zastanawia. Ta "ręka", to zależy od Twojego zamysłu. Odbieram tu jednak rękę jako jedną spójną myśl masy. Gdybyś zastosował tu słowa "ręce" to by oznaczało, że ludzie są różni i mają różne cele ale razem chcą "bez blizn i bez siniaków". Jednak z użyciem słowa "ręka" widzę tu jakąś formę zniewolenia...
To jednak moja własna interpretacja

Podoba mi się wiersz. Nie jest do czytania na jeden raz. Do takich wierszy się wraca =)

[Sede Vacante]

Dziękuję bardzo.
Co do "ręki" - to być może mój błąd techniczny i jeśli wiesz, lub ktoś wie o tym lepiej niż ja, będę wdzięczny za wskazówkę.
Chodziło mi o podniesienie rąk jak w klasie przez uczniów. Każdy podniósł rękę, bo nie dwie, lecz jedną. Jak zgłaszanie się w klasach. Ale jeśli każdy podnosi lewą, czy prawa - rękę w każdym razie, to podnieśliśmy SWOJĄ rękę, albo...razem podnieśliśmy ręce - ?

[Bluebird]

razem podnieśliśmy ręce

To moim zdaniem miałoby jakieś patriotyczno - zrywczo napady mas.
Myślę, że w kontekście wiersza dobrze brzmiało by coś w stylu
"Każdy z nas podniósł rękę.
Rwaliśmy się do odpowiedzi"

[Sede Vacante]

Ok, dzięki, wkleję wersję poprawioną i zobaczę jeszcze, czy ktoś coś podsunie.
Dzięki za radę, na taką krytykę właśnie liczę

[Patka]

Myślę, że naturalniej by było powiedzieć "wszyscy podnieśliśmy ręce". Wiadomo, że każdy podniósł po jednej ręce, ale wspólnie to już było wiele rąk. Nie traktujmy czytelników jak idiotów, którzy sobie coś źle pomyślą, a teksty na siłę nie róbmy poprawnymi.

Ewentualnie można zmienić dwa pierwsze wersy na:

"Każdy podniósł rękę
Wszyscy rwaliśmy się do odpowiedzi"

Choć w sumie drugi wers powtarza treść pierwszego, więc jest mało potrzebny - przegadanie się wkrada.

Zastanawia mnie też pierwsza osoba l.poj. w tytule, gdy tymczasem I strofa to I osoba l.mn., a reszta III osoba l.mn.

Druga część jest lepsza, nieprzegadana, pierwsza brzmi jak dla mnie nieporadnie. No ale może to takie pisanie, które jednak osobiśćie do mnie nie dociera.

[Sede Vacante]

Dziękuję Patko.
tutaj akurat zostawię owe przegadanie - bez urazy, nie chodzi o żadne unoszenie się, po prostu tak czuję ten wiersz.
A co do pierwszej osoby w tytule - "to cytat z ucznia", taka jego wypowiedź, czy odpowiedź na pytanie, kim chce zostać, obok "blizn i siniaków".

[Katrina]

Tak, osoby skrzywdzone przez przemoc w rodzinie w dzieciństwie, mają problemy z bliskością w dorosłości, szukając złotej terapii na siebie.
Dobrze ujęte - dla mnie zrozumiale ale właśnie napisane nie wprost.
Mam nadzieję, że dobrze zinterpretowałam.



Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Tak, dobrze.
Choć właśnie tutaj chciałem, żeby przesłanie było uniwersalne dla wszystkich z jakimikolwiek problemami w dorosłości przez pryzmat spełnienia. Samorealizacji, czy zweryfikowania dorosłego życia z ideałami z dzieciństwa.
Każdy, komu w jakiś sposób nie udało się w dorosłym życiu, kto cierpi, kogo coś boli, jest takim dzieckiem, które kiedyś chciało być tylko szczęśliwe i spełnione. Więc i każda interpretacja jest dobra. Również skrzywdzenie przez bliskich.