Za awatarem zobaczysz tylko pustkę

[Gloinnen]

Znowu w sen chcesz uciekać. I przyszło wykreślić
jeszcze jeden zmierzch z listy. Upalny, zgorzkniały.
Przyjdą inne. Nieważne. Ten jeden w pamięci
pozostanie, by nigdy nie zrosły się rany.

Nie wiem, za czym mi jeszcze los każe zatęsknić,
gdy błąd skryptu zatrzyma niechciane odwilże.
Który lęk więcej znaczy? Wczorajszy? Jutrzejszy?
Kto zawini? Kto zmilczy? Kto codę napisze?

Dysonanse. Szczeliny. Pod maską zbyt ciemno.
Doskonałe fałszerstwo. A jednak znalazłeś
słaby punkt w tej iluzji i łamiesz jak drewno.
W zamian niebo powlekasz stalowym granatem.

Odchodzenie jest proste. Nie próbuj zatrzymać.

***
Ślad urywa się w glinie na skraju urwiska.



____________________
Glo.

[skaranie boskie]

Już kiedyś pisałaś o kruchości internetowych związków.
Tu widzę nawiązanie, ale nie kontynuację.
Tym razem jest bardziej osobiście, jakbyś przeczuwała jakiś kataklizm i próbowała zawczasu znaleźć schronienie. Czy jednak wiersz wystarczy za schron?
Bardzo mi się podoba sposób, w jaki opisujesz stany duchowe peelki/peela. Są czytelne i bardzo uniwersalne. Włściwie wiersz może być adresowany do każdego, a przecież tylko Ty i Adresat, wiecie o co chodzi. Czytelnikowi pozostaje mieć nadzieję, że jednak niepotrzebnie peelka się trwoży.
Jak zawsze u Ciebie, wzorowo poprowadzony temat.

[Nilmo]

Ciekawy melancholijny wiersz. Zastrzeżenie mam do tych oklepanych ran, bo przejadły mi się obrazy okaleczonych i cierpiętniczych poetek-kombatantek, (ZBOWID by splajtował, jakby za te rany miał płacić.) i do puenty, która znowu po teatralnej pauzie (gwiazdeczki), uderza w nadmuchany dramatyzm. Niemal widzę jak kobieta dotykając zewnętrzną częścią dłoni czoła, spada w przepaść.
Uważam że tego wątku rodem z kolumbijskiej telenoweli mogłaś sobie darować, bo poza tymi spektakularnymi scenkami wiersz jest naprawdę w porządku. Dziękuję.

[Nicol]

zatrzymujesz na dłużej nad tym urwiskiem... jakby ślady nadal gdzieś szły przestrzenią powietrzną...

[Leon Gutner]

Jak zawsze a w szczególności to :

Dysonanse. Szczeliny. Pod maską zbyt ciemno.
Doskonałe fałszerstwo. A jednak znalazłeś
słaby punkt w tej iluzji i łamiesz jak drewno.
W zamian niebo powlekasz stalowym granatem.

Odchodzenie jest proste. Nie próbuj zatrzymać.

***
Ślad urywa się w glinie na skraju urwiska.

Z uszanowaniem L.G.

[lczerwosz]

Jakoś to ominąłem, a bardzo ciekawe zauważenie.

Ten jeden w pamięci
pozostanie, by nigdy nie zrosły się rany

Po co PL-ce ślad kolejnego niedokonania, prowadzi ich listę, kumuluje nieudania. Jest szansa, że posługuje się awatarem. Który znika, a życie toczy się dalej.

[anastazja]

Ślad urywa się w glinie na skraju urwiska.

Fantastyczny, a puenta mówi wszystko.
Pozdrawiam