Polowanie na bezdechu (zdjęcie zbroi)

[NathirPasza]

korzenne podgrzewane

Tego potrzebuję

[SamoZuo]

Smutno u Ciebie
Ale nie skalpuj i nie uszkadzaj się
nie dobrze gasić się w ten sposób

Przecież to słoneczko będzie jeszcze dla kogoś świecić, na pewno

Pozdrawiam

[NathirPasza]

Przecież to słoneczko będzie jeszcze dla kogoś świecić, na pewno

Dzięki Kasiu
Pozdrawiam

[Gloinnen]

Wiersz jest bardzo dobry, choć rzeczywiście... Hmmm... Teraz to ja się boję Ciebie, Nathir...
Moje ekscesy adminki walczącej przy poczynaniach Twojego peela to pikuś.

Zwłaszcza to:

skalp zdziera się łatwiej
z przyjaciół

Wolałabym odebrać w/w fragment metaforycznie, a nie dosłownie.

Bo w oderwaniu od makabrycznego kostiumu doszukałam się tutaj tzw. prawd ponadczasowych i ogólnoludzkich

Chyba próbujesz pisać o bliskości między ludźmi. Bliskość okazuje się bardzo niebezpieczna i wyzwala najgorsze instynkty. Najłatwiej jest ranić, krzywdzić, zabijać moralnie, psychicznie tych, których dobrze znamy, z którymi łączą nas więzy uczuciowe. Bo wówczas nie mamy problemu z trafieniem w ich czułe punkty. Poza tym - napięcia emocjonalne w jakimś sensie usprawiedliwiają nasze działania. Chęć zniszczenia kogoś bierze się stąd, że ta osoba za bardzo w nas "tkwi". Tak ja to odbieram, choć mogę się mylić.

miłość boli a nie powinna
pozostaje jeszcze nadzieja
że Bóg cierpi tak samo

Tu znajduję potwierdzenie tej tezy. Zabijamy innych po to, aby zagłuszyć w sobie ból, poczucie winy, aby się oddzielić od czegoś, co w nas zbyt głęboko wrośnięte (czyjaś natrętna obecność, zniewolenie drugim człowiekiem). Ból miłości bierze się właśnie z tego, że ona potrafi za bardzo nami zawładnąć. I tu powrócę do tematu bliskości. Bliskość potrafi ranić, powoduje, że stajemy się bezbronni, wydani na łaskę i niełaskę (pisałeś o tym w "Litanii"). W pewnym momencie przychodzi być może poczucie zagrożenia - a wtedy jedyną bronią jest atak.

Podobną tematykę podejmowałam w "Penthesilei", nie wiem, czy zwróciłeś uwagę (przepraszam za odniesienie do własnej twórczości)...

Bardzo ładnie skomponowana klamerka - z otwartą, niepokojącą pointą.

Według mnie jeden z lepszych Twoich wierszy.

Pozdrawiam,


Glo.

[NathirPasza]

Wiersz jest bardzo dobry, choć rzeczywiście... Hmmm... Teraz to ja się boję Ciebie, Nathir...
Moje ekscesy adminki walczącej przy poczynaniach Twojego peela to pikuś.

Tak. Jak go napisałem zacząłem się obawiać syren policyjnych

Wolałabym odebrać w/w fragment metaforycznie, a nie dosłownie.

Bo w oderwaniu od makabrycznego kostiumu doszukałam się tutaj tzw. prawd ponadczasowych i ogólnoludzkich

Cykl w zamyśle miał łączyć drastyczne opisy ze sprzecznymi do nich odczuciami Peela. Więc dosłowność powinna być używana z umiarem

Chyba próbujesz pisać o bliskości między ludźmi. Bliskość okazuje się bardzo niebezpieczna i wyzwala najgorsze instynkty. Najłatwiej jest ranić, krzywdzić, zabijać moralnie, psychicznie tych, których dobrze znamy, z którymi łączą nas więzy uczuciowe. Bo wówczas nie mamy problemu z trafieniem w ich czułe punkty. Poza tym - napięcia emocjonalne w jakimś sensie usprawiedliwiają nasze działania. Chęć zniszczenia kogoś bierze się stąd, że ta osoba za bardzo w nas "tkwi". Tak ja to odbieram, choć mogę się mylić.

NathirPasza pisze:
miłość boli a nie powinna
pozostaje jeszcze nadzieja
że Bóg cierpi tak samo


Tu znajduję potwierdzenie tej tezy. Zabijamy innych po to, aby zagłuszyć w sobie ból, poczucie winy, aby się oddzielić od czegoś, co w nas zbyt głęboko wrośnięte (czyjaś natrętna obecność, zniewolenie drugim człowiekiem). Ból miłości bierze się właśnie z tego, że ona potrafi za bardzo nami zawładnąć. I tu powrócę do tematu bliskości. Bliskość potrafi ranić, powoduje, że stajemy się bezbronni, wydani na łaskę i niełaskę (pisałeś o tym w "Litanii"). W pewnym momencie przychodzi być może poczucie zagrożenia - a wtedy jedyną bronią jest atak.

Jak zwykle Glo trafiasz ze swoją interpretacją w 10
Cały cykl który teraz piszę (zdjęcie zbroi) jest o bliskości, o potrzebie bliskości drugiej osoby oraz o tym jak łatwo z radości dzielenie się z drugą osobą popaść w obsesję. Drastyczne opisy można traktować jak opis świata w którym historia się rozgrywa.
Nie powinienem się chyba rozpisywać o tym, co Autor miał na myśli. Po prostu Twoja interpretacja jest świetna

Według mnie jeden z lepszych Twoich wierszy.

Dzięki Też tak myślę

Pozdrawiam
NP

[anastazja]

Kiedyś w młodości czytałam Mastertona...nigdy więcej! NIe pamietam tytułu, wiem, ze przybijał ofiary do ściany brrrrrrr

Dodano -- 30 lis 2011, 15:31 --

Kiedyś w młodości czytałam Mastertona...nigdy więcej! Nie pamiętam tytułu, wiem, że przybijał ofiary do ściany brrrrrrr

[NathirPasza]

To bardzo spodobałoby Ci się "Miasto Trumien" Braunbecka

Wydaje mi się, że żeby opisać wielkie okrucieństwo trzeba się wykazać równie wielką wyobraźnią.

Zygmunt Kałużyński pisał o "American Psycho" Ellisa: "To są szczyty twórczej wolności intelektualnej". Pisał tak mimo a może właśnie dlatego, że w powieści opisane są poczynania masowego mordercy, kanibala, i sadysty. I ja się z tym zdaniem zgadzam.


NP

[meduza]

czy ludzie nie macie samokrytkyi , by pisać takie beznadzieje

[Gloinnen]

czy ludzie nie macie samokrytkyi , by pisać takie beznadzieje

Meduzo, może jednak jakieś rzeczowe uzasadnienie?

[meduza]

czy ludzie nie macie samokrytkyi , by pisać takie beznadzieje

Meduzo, może jednak jakieś rzeczowe uzasadnienie?

o co ci gloinnen chodzi! sposób komentowania jest moją prywatną sprawą i nic ci do tego , nawet jeśli jestes administratorem , bo nie łamię żadnego z punktów regulaminy!!!

jeżeli łączą cię jakieś bliższe stosunki z autorem i dlatego wymaga twojej szczególnej ochrony, to napisz to w regulaminie, a wtedy ja będę to ... omijał z daleka


m