czapką

[Dorota Karin]

pozatykaj parszywe dziury
życiu
nie pozwól wyciec

Ewa
nieba się nie da zgubić
głowę do góry

siekierą hydrze prosto w łeb
i pluń za siebie na psa urok
zabronię piekłu nad horyzont
wzejść

przypłynę wierszem
na pustą wyspę
po Crusoe

miliony nędznych onanistów
paszoł won
a dobra rada

olej
szemraną własność cudzych żon

[Sede Vacante]

Za dużo dla mnie obrazów - mam wrażenie - niezbyt ściśle z sobą powiązanych, abym uchwycił główną myśl.

Ewa
nieba się nie da zgubić
głowę do góry

siekierą hydrze prosto w łeb
i pluń za siebie na psa urok
zabronię piekłu nad horyzont
wzejść

Te fragmenty interesujące dla mnie. Ale całości nie jestem w stanie "poskładać". Dla mnie zbyt niejasne.

[Dorota Karin]

,,Ewa
nieba się nie da zgubić
głowę do góry"

W skrajnej depresji wydaje się, że życie nie ma sensu...jest tylko piekło wokół, a przecież to nie prawda, zawsze trzeba mieć wiarę ( niebo jest nad nami, ie zginęło ). Wiarę w siebie, w drugiego człowieka. Warto żyć. To wiersz na pokrzepienie, napisałam go dla mojej koleżanki, której wydawało się , że jest samotna jak Crusoe.Był spontaniczny, miał wstrząsnąć.

[Nilmo]

Nie wstrząsa, ale brzmi jak pokrzepiająca rada. Na plus wiersza że jest bardzo naturalny.
W kwestii depresji..moim zdaniem, to dolegliwość egoistów i na depresję nie każdy może sobie pozwolić. Wiem bo byłem takim egoistą, upajając się swoim żalem i płacząc nad sobą , podczas gdy cierpieli na tym inni, za których odpowiadałem. A ja tabletka i spać. Wygodne, nie?
Dzięki.

[Gloinnen]

olej
szemraną własność cudzych żon

O to to!

Nie wiem, według mnie samotność wcale nie jest zła. Można się w niej całkiem wygodnie wymościć i to nie z miną cierpiętnicy czy też jakiejś krzepkiej siłaczki. Bo nie chodzi o to, jak się wygląda z zewnątrz i jakie wzbudzi się uczucia. Litość? Po co? Podziw wobec udawanego heroizmu? Funta kłaków wart.
Każda sytuacja, każdy stan, mają swoje głębie, swoje dziewicze rewiry, a los nieprzypadkowo stawia nas wobec przymusu ich odkrywania. Wierzę, że w tym pozornym szaleństwie, w tym chaosie, w tych rzekomych krzywdach, jakich doznajemy ze strony życia/świata/opatrzności/podłego fatum - jest jakaś metoda i celowość. To my nadajemy wartość temu, co otrzymujemy "z góry", nie odwrotnie.



Glo.