dokąd pójdę

[Maryla Stelmach]

zaklinasz pszczoły cementując okna.
jestem zbyt stara kiedy patrzysz chciwie.
dzieci mają oddzielnego Boga. miłość utopiły
w chłodnym oceanie. po mieście chodzą
przebrane anioły, ścielą ścieżki z płatków milinu.

przesypujesz przez ucho ranek.
kiedy się nie obudzę zobaczę gdzie łyse doliny,
rozczesują cienie na jaskółczych gniazdach.
rozgrzej mnie szybko, w środku jestem obca.
zapukaj do pustki w lewym przedsionku.

boję się żyć tam, dokąd pójdę.

[lczerwosz]

Ciekawy wiersz. Smutny, choć nie należy tak patrzeć na życie i jego zakończenie. Oraz miejsce po.

Jest kilka ładnych fraz:

przesypujesz przez ucho ranek

rozczesują cienie na jaskółczych gniazdach

dzieci mają oddzielnego Boga

Ale zdecydowane nie:

pójdę tam gdzie łyse doliny

łyse odrzucające. Brzmi jak łyse kobyły. W odstawce.

tam dokąd pójdę boję się żyć

składnia tego zdania. Lepiej może: "boję się żyć tam, dokąd pójdę." Albo: "... gdzie niedługo będę". Albo jeszcze inaczej. Forma z "dokąd" poprawna, ale zbyt ostro brzmi poprawnością

tam gdzie chodzą

trzeci raz użyte "tam". Tam gdzie, tam dokąd. A poza tym brzmi jak ze starej piosenki Zegarmistrz światła purpurowy", cytuję z pamięci "i pójdę, nie wiem gdzie, na zawsze". Nie wiem, czy ta błędna forma użycia "gdzie" nie wejdzie do języka, nagminnie używana. Nie namawiam, ale zaczęła mnie razić poprawność zbyt ostentacyjna.
Pozdrawiam serdecznie
Leszek

[Ewa Włodek]

refleksja starzejącej się kobiety, w pełni świadomej upływu czasu, nad przemijaniem. Lek przed przejściem na druga stronę, nieuchronnym wszak, koi tylko jej przywiązanie do bliskiego, najbliższego mężczyzny, wiara, że jego bliskość powstrzyma proces...Wiersz w moim guście...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Maryla Stelmach]

Lczerwoszu, dzięki póki co poprawiłam, ale jeszcze zapewne coś zmienię. pozdrawiam.

Dodano -- 26 paź 2013, 22:53 --

Ewo , dzięki za odwiedziny i czas poświęcony. pozdrawiam serdecznie.

[Dorota Karin]

Po poprawkach lepiej. Pozdrawiam

[Maryla Stelmach]

dziękuję, Dorotko. pozdrawiam.