5:57 - 6:34

[iTuiTam]

• • • 5:57 - 6:34
      
      
      za taflami szronu
      szyb
      świt
      na różowo jak niemodna
      balowa sukienka
      prześcieradła z pokruszonym krochmalem
      (ktoś mówił o takim hotelu, w Europie; a to Paryż)
      najpierw lewa, żeby poczuć ziemię
      potem prawa, żeby się upewnić
      zwycięża ewolucja
      
      później nieco fizjologii
      
      i popatrz taka ciepła woda
      czego to ludzie nie wymyślą
      (akwedukty trwały wiekami)
      
      w lustrach już nieśmiałe ślady wczoraj
      lubię siebie w czerni
      żadnych zgrzytów
      (za to kocham motyle)
      
      słychać samolot
      6:13
      (jednego dnia nie latały)
      
      schodzę na dół
      wszystko ma swoje miejsce
      trochę nowych listków na fiołkach
      ośmielonych wczorajszym ciepłem
      gwiżdże kawa
      rozpuszczalna
      instant gratification
      jakby szkoda było czasu na zaparzanie zapachu
      
      za gałką zgiełk zbiorowego mózgu
      przyczajony w puszce Pandory
      myśli cudzo
      
      róż przeszedł w jasny błękit i złoto
      Monet a może Van Gogh
      chodzę sobie - gejsza w skarpetkach
      otwieram drzwi
      gazeta na progu
      
      i już
      6:34.......6:34.....6:34..6:34
      
      © iTuiTam 2008.03.02

[coobus]

chodzę sobie - gejsza w skarpetkach
otwieram drzwi
gazeta na progu

Tak, to zapis chwili, zapis czasu. Wpadliśmy zatem na podobny pomysł. A ile osób uczyniło to wcześniej, tego nie wiemy.
Jest coś w twoich wierszach, co mnie do nich przyciąga. Wrzuć coś czasami.

[em_]

Czytam i czytam
i coraz bardziej jestem wciągnięta w ten wiersz..
Naprawdę bardzo dobry,
ładnie i ciekawie zobrazowany.
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

no, pięknie o tej malej "półgodzince" porannej. A najfajniejsze to, Elu:

za gałką zgiełk zbiorowego mózgu
przyczajony w puszce Pandory
myśli cudzo

oj, sama to prawda!!!

serdeczność posyłam...
Ewa

[EwaMagda]

Ależ ładnie i ciekawie opisałaś 37 minut myśli towarzyszących porannym czynnościom!

Pozdrawiam z uśmiechem

[Damian Sawa]

świetny wiersz!

[pietrek]

trochę to będzie może seksistowskie, ale trudno, nie mogę
się powstrzymać:
tak mi się zrobiło tęsknie i smutnawo, ze nie byłem tą gazetą,
i że czas przeżuwa mnie i połyka, rytmicznie, w malutkich kawałeczkach

[anastazja]

chodzę sobie - gejsza w skarpetkach
otwieram drzwi
gazeta na progu

Ale wspaniała chwila towarzyszy peelce, mnie tam nikt gazety nie podrzuca, he,he.
Pozdrawiam

[iTuiTam]

chodzę sobie - gejsza w skarpetkach
otwieram drzwi
gazeta na progu

Tak, to zapis chwili, zapis czasu. Wpadliśmy zatem na podobny pomysł. A ile osób uczyniło to wcześniej, tego nie wiemy.
Jest coś w twoich wierszach, co mnie do nich przyciąga. Wrzuć coś czasami.

Ile osób? Pewnie krocie.

Jest taki zabieg w literaturze: ostranenie (остранение) - pewnie znasz.
http://en.wikipedia.org/wiki/Defamiliarization
Tak troszkę czuła się peelka wiersza.

serdecznie
iTuiTam