Rytuał przejścia

[Gloinnen]

Zaufaj. Jak drżące gałązki parkowych klonów.
Pochylają się przed szadzią; a ona w natchnieniu
krąży po parku, z rozwichrzonym pędzlem
i starą paletą; biała plakatówka spływa
po palcach, sukni, włosach.

Pragniemy ostrości. Nic się
nie zmieniło.

Wezmę cię za rękę, przeprowadzę
przez rozstanie, jak przez przejście
na mrugającym zielonym.
Nie wiadomo tylko, komu to bardziej
potrzebne; komu bardziej ciąży
zbyt luźna peleryna,
podszyta wczorajszym śniegiem.

Zdążymy, zanim na drzewach
popęka lakier, a wspomnienia złuszczą się
z nieba, przed szarą godziną.

Masz rację: zima nie umie budować wielu planów,
mieszać barw bezpośrednio na szkle,
ani nadawać nazw
cieniom przedmiotów.

W tym cała nadzieja.



____________________
Glo.

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Malujesz słowa .
Pięknie to wychodzi, nie ma się do czego przyczepić .

[Hosanna]

Po przeczytaniu wielu Twoich wierszy odnajduje w nich pewien styl już wyraźny
kursywa która pisze wiersz w wierszu
zdania uniesione
wyrwane podświadomości buntownicze
sprawiające kłopot
wyzywające samego autora do twardej walki z własną dżunglą

Do mnie najmocniej przemawia kursywa ale jej moc wynika tez ze zdań nie-kursywowych

zdanie
Pragniemy ostrości. Nic się
nie zmieniło.
przyprawia mnie o dreszcz

czasem tez boję się własnego umiłowania ostrości


Świątecznie pozdrawiam

[ono]

piszesz tak jak lubię Glo.


kamil

[em_]

Tak czytam, i czytam
i w sumie nie wiem, co napisać.
Bardzo rozbudza wyobraźnię,
że jest dobry, zapewne sama wiesz.
Pozdrawiam

[anastazja]

Zdążymy, zanim na drzewach
popęka lakier, a wspomnienia złuszczą się
z nieba, przed szarą godziną.

przecudne to! - ile trzeba pisać, czytać, myśleć, by pisać jak Ty Glo.

Pozdrawiam

[Dorota Karin]

Pięknie opowiadasz, bardzo barwnie i lirycznie. Wzruszasz, pobudzasz do myślenia i zadumy.Nie mój styl ale podziwiam kunszt poetki. Brawo!!!

[@psik]

pięknie