Zuzanna i ja

[ayalen]

Dziękuję Marta, nie wiem czy bardziej ona jest moja, czy ja - jej. W gruncie rzeczy jesteśmy jak kwiaty zanurzone w miłości, i rozkwitamy nią. Dzięki:-)

[coobus]

Myślę, że wstępowałaś do tej rzeki, nie zapominasz. Ładne poetyckie słowa. I klimat
Zasłużyłaś na

[ayalen]

dziekuje.

[lczerwosz]

Elczerwoszu roztomiły, jak Cię palnę. Ja o niebie, Ty o glebie, ech...

No już się poprawiam.

Tylko czasami żal, że nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki, i nawet nie o to chodzi, że rzeka jest inna - już inni my zanurzamy się w niej

No więc wróciłem do tej dyskusji dla tego jednego zdania jeszcze. Myślałem, czy to prawda, że stajemy się inni. Tyle razy wyobrażałem sobie, jak bardzo bym chciał jeszcze raz powtórzyć czy dzień, czy noc. Zachowując całą wiedzę, pamięć. No, ale już wszystko jasne. Się nie da.
I dodatkowe pytanie, co takiego się stało, że miałbym wejść ponownie, bo przecież aby wejść, trzeba było wyjść z rzeki. A jak to wyjście się odbyło, dobrowolnie, bezboleśnie.
Czy to narkotyk, że bez względu na koszty i ból? Może dlatego ja o glebie.

[ayalen]

Leszku, zajrzyj do prozy poetyckiej, tam jest odpowiedz. Czy raczej proba odpowiedzi? Czasami trzeba uciec z tych jednych rak, i trzeba poznac dotyk wszystkiego co nimi nie jest, aby wiedziec ze te jedne sa jedynym czego sie chce. Inna sprawa ze ta bezcenna wiedza, staje sie bezwartosciowa gdy tych dloni juz nie ma. I zostaje zal.

[lczerwosz]

gdy tych dłoni już nie ma. I zostaje żal

No właśnie. Tu nawet Czarny Książę nawet nie pomoże, jeśli we własnej sprawie nic nie umiał zdziałać. Zresztą wiesz, bo czytałaś.

[ayalen]

A moze poddal sie przedwczesnie? Na przyklad zwatpieniu?
Ksiaze Jednej Nocy:-). Reszta jest niewazna.

[lczerwosz]

A moze poddal sie przedwczesnie

Już nieważne.