Trzy damy z Cherbourga

[Fałszerz komunikatów]

odeszła

przy akompaniamencie zachodzących powiek
a ty wciąż szeptałaś jej do ucha pieśni

twoja matka

to wtedy niebo
zrodziło zwłoki happy endu

nie uchronisz od tchnień
i szumliwych wydechów
tej która wpadła na pomysł
wielokrotnej ciąży

w szufladzie spisany mokry pamiętnik
twoja rodzicielka przekroczyła próg tolerancji
gdy pisany był ostatni klaps

rozpuszcza włosy
bo ludzie wciąż opiekują się nią
w myślach

deszcz ustał

Genevieve
nie przestawaj unosić parasolki
choć rwie się i groźne na niej skazy
to dla niej wentyl bezpieczeństwa

on już nie wróci
to wie na pewno

nie martw się

ona maluje się i czesze
a przed oczami ma twój obraz

i składa kliszę uśmiechu
na twe zdjęcie

[coobus]

odeszła

przy akompaniamencie zachodzących powiek
a ty wciąż szeptałaś jej do ucha pieśni

już sam początek obiecuje poetycką ucztę. I tak to odebrałem po przeczytaniu, nie zawiodłem się.
Wysokie loty

[Fałszerz komunikatów]

Dziękuję, jak miło jest wiedzieć, że praca przy wersach przynosi efekty

[EwaMagda]

Fałszerzu, w piekle rozpoznałabym Twoje pióro.
Piosenkę z filmu Parasolki z Cherbourga - również.


Pozdrawiam bardzo

[Fałszerz komunikatów]

Zgodnie z nutami piosenki? Nie jestem muzykiem, nie znam się na nich, ale jeśli tak piszesz, to tym bardziej dla mnie komplement
W piekle płoną kartki, niczego nie da się z nich wyczytać

[EwaMagda]

Niebo, piekło oraz czyściec są pojęciami umownymi. To stan naszego umysłu tutaj, na ziemi, w naszym życiu. Powiedziałabym, że nosimy je w sobie. Ja mam swój błękitny pokój.
Ulubione piosenki? To kwestia upodobań odbiorcy, a nie umiejętności komponowania.
Aż trzy damy z Cherbourga nie są dla Guy`a tym, kim była jedna Genevieve. Mam na myśli film w połączeniu z tytułem Twojego wiersza.

I to by było na tyle, jak mawiał JTS.

Rozziewałam się okrutnie, wracam pod kołderkę