Samotność

[ayalen]

Mówili, że wszystko dla niej, i nie rozumieli
nagłego chłodu, gdy odtrącała dłonie,
w których nieśli jej nic;
nic, czego by nie mogła mieć
bez nich.
Zbyt odlegli jej światu,
zbyt ubodzy,
aby ofiarować siebie.
Żaden nie sięgnął serca.

[lczerwosz]

w których nieśli jej nic;
nic, czego by nie mogła mieć
bez nich.

Bardzo dobrzy byli, ale nie dali rady pocieszyć, mieli zapewne rekwizyty dobre dla nich samych. Kwiatek, łakoć, czy nawet dobry uczynek.
Z samotnością jednak bywa inaczej, niż myślimy. Piszesz, że odtrącała dłonie. Pomocne. I o to chodzi, samotność sami wytwarzamy sobie.
A powyższy cytat, trochę zagmatwany. Słowo nic jest niezwykle trudne w użyciu. Nie mam niczego oznacza, że mam coś jednak, czyli nic.
Formalnie "nieśli jej nic" może znaczyć, że nieśli, np. w torbie, coś, co było jej własnością, np. jej "nic". Ale to już chyba wydziwiam.

[Ewa Włodek]

samotność - trywializujac i mocno upraszczając - to czasem wynik splotu okoliczności, ale częściej - stan ducha. Znamy sporo ludzi, którzy są całkiem sami, ale nie - samotni, i prawie tyle samo takich, którzy są samotni mimo, że wokół nich jest nielichy tłumek. Samotność - to skomplikowany causus, a Ty go zgrabnie pokazałaś i tak niewielu słowach...

serdeczność dołączam...
Ewa

[anastazja]

zbyt ubodzy,
aby ofiarować siebie.
Żaden nie sięgnął serca.

po prostu cudny wiersz! Uwielbiam takie. Udał Ci się Aniu, smutny do szpiku kości, mam ciarki, które uwielbiam.

Serdecznie pozdrawiam

[ayalen]

Ewuniu, An, dziekuje:-)
Leszku, ile warte sa przedmioty w ktorych gubi sie podmiot? Nie rozumiem swiata w ktorym wszystko mozna kupic i sprzedac, nie chce takiego swiata.